ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ

ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ

ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆಯ ಅನುಷ್ಠಾನಕ್ಕೆ ಇದೀಗ ಒದಗಿಬಂದಿದೆ ಕಾಲ
ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆಯನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಜಾರಿ ಮಾಡುವ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ತನ್ನ ನಿಲುವು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್ ತಾಕೀತು ಮಾಡಿದೆ. ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 12ರಂದು ಮೂರು ವಾರಗಳ ಗಡುವನ್ನು ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ನೀಡಲಾಗಿದೆ. ‘ವಿಚ್ಛೇದನಕ್ಕಾಗಿ ಕ್ರೈಸ್ತ ದಂಪತಿಗಳು ಕನಿಷ್ಠ ಎರಡು ವರ್ಷ ಕಾಯಬೇಕು. ಆದರೆ ಇತರ ಧರ್ಮದವರಿಗೆ ಈ ಅವಧಿ ಒಂದು ವರ್ಷವಿದೆ. ಈ ತಾರತಮ್ಯ ಏಕೆ?’ ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿರುವಂತಹ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಹಿತಾಸಕ್ತಿ ಅರ್ಜಿಯೊಂದರ ವಿಚಾರಣೆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರದ ನಿಲುವನ್ನು ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ ವಿಕ್ರಮ್‌ಜಿತ್ ಸೇನ್ ಹಾಗೂ ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ ಶಿವಕೀರ್ತಿ ಸಿಂಗ್ ಅವರನ್ನೊಳಗೊಂಡ ಪೀಠ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದೆ.
ವಿವಿಧ ಧರ್ಮಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಾನೂನುಗಳಿಂದಾಗಿ ‘ಪೂರ್ಣ ಗೊಂದಲಮಯ’ ಸ್ಥಿತಿ ಇದೆ. ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆಯನ್ನು ನಾವು ರೂಪಿಸಬೇಕಿದೆ. ಈ ವಿಚಾರ ಏನಾಯಿತು? ನೀವು (ಸರ್ಕಾರ) ಮಾಡಬಯಸಿದಲ್ಲಿ  ಅದನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು. ಯಾಕೆ ಅದನ್ನು ರೂಪಿಸಿ ಅನುಷ್ಠಾನಗೊಳಿಸಬಾರದು’ ಎಂದು ಪೀಠ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದೆ. ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್‌ನ ಈ ಮಾತುಗಳು, ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಎನ್‌ಡಿಎ ಸರ್ಕಾರದ ನೇತೃತ್ವ ವಹಿಸಿರುವ ಬಿಜೆಪಿಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ವರದಾನ. ಏಕೆಂದರೆ, ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆಯನ್ನು ಬಿಜೆಪಿ ಬೆಂಬಲಿಸಿಕೊಂಡೇ ಬಂದಿದೆ. ಬಿಜೆಪಿಯ ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಣಾಳಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಇರುವ ಮುಖ್ಯ ವಿಚಾರಗಳಲ್ಲಿ ಇದೂ ಒಂದು. ಹೀಗಾಗಿ ಈ ಭರವಸೆ ಈಡೇರಿಸುವ ಅವಕಾಶ ಆಡಳಿತ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಈಗ ಸಿಕ್ಕಿದಂತಾಗಿದೆ.
ಆದರೆ ಸದ್ಯದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ವಿವಾದಾತ್ಮಕ ವಿಚಾರಗಳಾದ ಘರ್ ವಾಪ್ಸಿ, ಗೋಮಾಂಸ ನಿಷೇಧ, ದಾದ್ರಿ ಹತ್ಯೆ  ವಿಚಾರಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಂದುತ್ವದ ತುಂಡು ಸಂಘಟನೆಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಣದಲ್ಲಿಡಲು ವಿಫಲವಾಗಿರುವ ಆರೋಪವನ್ನು ಬಿಜೆಪಿ ಎದುರಿಸುತ್ತಿದೆ. ಈಗ, ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮವೆನಿಸಿದ ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ಜಾರಿ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ  ಬಿಜೆಪಿ ಮುತುವರ್ಜಿ ವಹಿಸುವುದೆ ಎಂಬುದು ಪ್ರಶ್ನೆ. ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗಲಿಂದ ಈವರೆಗೆ ಬಿಜೆಪಿ ನೇತೃತ್ವದ ಎನ್‌ಡಿಎ ಸರ್ಕಾರ ಮೌನವಾಗಿಯೇ ಇದೆ.
‘ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಏಕತೆಗೆ ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ಅಗತ್ಯವಾದುದು’ ಎಂದು ಕೇಂದ್ರ ಕಾನೂನು ಸಚಿವ ಸದಾನಂದ ಗೌಡರೇನೊ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್ ನಿರ್ದೇಶನದ ನಂತರ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಿದ್ದಾರೆ.  ಆದರೆ, ‘ಇದು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ವಿಚಾರ. ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮತ ಮೂಡಿಸಲು ವಿಸ್ತೃತ ಸಮಾಲೋಚನೆಗಳ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ವಿವಿಧ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಾನೂನು ಮಂಡಳಿಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಎಲ್ಲರ ಜೊತೆ ಚರ್ಚೆ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಮಯ ಹಿಡಿಯಬಹುದು’ ಎಂಬಂತಹ ಮಾತುಗಳನ್ನೂ ಅವರು ಆಡಿದ್ದಾರೆ.
ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆಯ ಚರ್ಚೆ ಇಂದು ನೆನ್ನೆಯದಲ್ಲ. ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆಯನ್ನು ನಾಗರಿಕರಿಗೆ ಒದಗಿಸಿಕೊಡಲು ಪ್ರಭುತ್ವ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಸಂವಿಧಾನದ 44ನೇ ವಿಧಿ  ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಸಂವಿಧಾನದ 44ನೇ ವಿಧಿ, ರಾಜ್ಯ ನೀತಿಯ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿ ತತ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರಿದೆ. ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿ ತತ್ವಗಳ ಜಾರಿ ಕಡ್ಡಾಯ ಏನಲ್ಲ.ಆದರೆ ಇದು ಸಂವಿಧಾನ ಜಾರಿಗೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಯಾಗಿ ಅಥವಾ ಮಾದರಿ ಅಂಶವಾಗಿ ಇರುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಯಾವುದೇ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಜಾರಿಗೊಳಿಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಅಲ್ಲಿರುವ ತತ್ವಗಳು ರಾಷ್ಟ್ರದ ಆಡಳಿತಕ್ಕೆ ಮೂಲಭೂತವಾದವು. ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಮಾಡುವಾಗ ಈ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಅಳವಡಿಸುವ ಕರ್ತವ್ಯ ಪ್ರಭುತ್ವದ್ದಾಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸಂವಿಧಾನದ 37ನೇ ವಿಧಿ ಸ್ಪಷ್ಟ ಪಡಿಸುತ್ತದೆ.
ಆದರೆ ಈವರೆಗೆ ರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ಮರೀಚಿಕೆಯಾಗಿಯೇ ಉಳಿದುಕೊಂಡುಬಂದಿದೆ. ಎಲ್ಲಾ ನಾಗರಿಕರಿಗೂ ಅಪರಾಧ ಕಾನೂನು ಒಂದೇ ಇದೆ. ಆದರೆ ವಿವಾಹ, ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ನಾಗರಿಕ ಕಾನೂನಿನಲ್ಲಿ, ವಿವಿಧ ಧರ್ಮಗಳು ಹಾಗೂ ಸಮುದಾಯಗಳಿಗೆ ಅವರದೇ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಲು ಅವಕಾಶ  ಇದೆ. ಅನೇಕ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಇವು ಮಹಿಳೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ತಾರತಮ್ಯದ ನೀತಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ.
1980ರ ದಶಕದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಧೈರ್ಯವಂತ ಮಹಿಳೆಯರು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಾನೂನುಗಳ ವಿರುದ್ಧ ದನಿ ಎತ್ತಿದರು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಹಿಂದೂ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರ ಕಾಯಿದೆಯಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಲತಾ ಮಿತ್ತಲ್  ಒತ್ತಾಯಿಸಿದರು. ಕುಟುಂಬದ ಆಸ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಹಕ್ಕಿನ ಪಾಲಿನಿಂದ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ವಂಚಿಸಿದ್ದ ಕ್ರೈಸ್ತ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ ಕಾಯಿದೆಯನ್ನು ಮೇರಿ ರಾಯ್ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ್ದರು. ಶೆಹನಾಜ್ ಷೇಕ್ ಅವರು ಮುಸ್ಲಿಂ ವಿಚ್ಛೇದನ ಕಾನೂನಿನಲ್ಲಿ ಮೂರು ಬಾರಿ ತಲಾಕ್ ಹೇಳುವುದರ ಕಾನೂನು ಮಾನ್ಯತೆಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ್ದರು.
ಆದರೆ 1985ರಲ್ಲಿ ಶಾ ಬಾನೊ ಪ್ರಕರಣವೆಂದು ಕರೆಯಲಾದ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ, ಮಹಿಳೆ ಹಾಗೂ ಧರ್ಮವೊಂದಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವಳಾಗಿ ಅಸ್ಮಿತೆಗಳ ವಿಭಿನ್ನ ದ್ವಂದ್ವಗಳಿಗೆ ಮಹಿಳೆ ಸಿಲುಕುವಂತಾದದ್ದು ಇತಿಹಾಸ. ತನ್ನ ವಕೀಲ ಪತಿಯಿಂದ ಜೀವನಾಂಶ ಕೋರಿ ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶದ ಇಂದೂರಿನ ವೃದ್ಧ ವಿಚ್ಛೇದಿತ ಮುಸ್ಲಿಂ ಮಹಿಳೆ ಶಾ ಬಾನೊ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್‌ನ ಮೆಟ್ಟಿಲೇರಿದ್ದರು. ಆಗಿನ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಮುಖ್ಯ ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ ವೈ.ವಿ. ಚಂದ್ರಚೂಡ್ ಅವರು, ವಿಚ್ಛೇದಿತ ಪತ್ನಿಯರು ಹಾಗೂ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಪತಿಯಂದಿರು ಜೀವನಾಂಶ ನೀಡಬೇಕೆಂದು ಎತ್ತಿ ಹೇಳುವ ಜಾತ್ಯತೀತ ಕ್ರಿಮಿನಲ್ ಕಾನೂನು ಅಪರಾಧ ಪ್ರಕ್ರಿಯಾ ಸಂಹಿತೆಯ (ಸಿಆರ್ ಪಿಸಿ) ಸೆಕ್ಷನ್ 125 ರ ಅಡಿ  ಶಾ ಬಾನೊಗೆ ಜೀವನಾಂಶ ನೀಡಬೇಕೆಂದು ತೀರ್ಪು ನೀಡಿದ್ದರು.


ಈ ತೀರ್ಪು ಹೊರಬಿದ್ದಿದ್ದು 1985 ರ ಏಪ್ರಿಲ್ 23ರಂದು. ಸರಿಯಾಗಿ 30 ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದುಹೋಗಿವೆ ಈಗ. ಆದರೆ ಶಾ ಬಾನೊ ಪರವಾದ ತೀರ್ಪು ಮುಸ್ಲಿಂ ಧಾರ್ಮಿಕ ನಾಯಕರ ಆಕ್ರೋಶಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿ ರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ವಿವಾದವೇ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿಹೋಯಿತು. ಹೀಗಾಗಿ ಮಾಸಿಕ ₹ 179.20 ರಷ್ಟು ಕಡಿಮೆ ಮೊತ್ತದ ಜೀವನಾಂಶ ಕುರಿತಾದ ತಮ್ಮ ಪ್ರತಿಪಾದನೆಯನ್ನು ಶಾ ಬಾನೊ ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿಯೇ ಕೈಬಿಟ್ಟರು. ಶಾ ಬಾನೊವಿನ ಹೋರಾಟ ಪಡೆದುಕೊಂಡ ಈ ನಾಟಕೀಯ ತಿರುವುಗಳು, ನಂತರದ ಘಟನಾವಳಿಗಳು ಬದುಕಿನ ದ್ವಂದ್ವಗಳನ್ನು ಹಾಗೂ ಧಾರ್ಮಿಕ, ರಾಜಕೀಯ ಶಕ್ತಿಗಳ ಪ್ರಾಬಲ್ಯವನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿದವು.
ಈ ಪ್ರಕರಣದ ನೇರ ಪರಿಣಾಮ ಎಂದರೆ  1986ರ ಮುಸ್ಲಿಂ ಮಹಿಳೆ (ವಿಚ್ಛೇದನದ ಹಕ್ಕಿನ ರಕ್ಷಣೆ) ಮಸೂದೆ. ಈ ಹೊಸ ಕಾನೂನು ಸಿಆರ್‌ಪಿಸಿಯ ಸೆಕ್ಷನ್ 125ರಂತಹ ಜಾತ್ಯತೀತ ಕಾನೂನಿನ ಮೊರೆ ಹೋಗುವ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಮುಸ್ಲಿಂ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ನಿರಾಕರಿಸಿತು. ಈ ವಿಚಾರದ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯನ್ನು ವಕ್ಫ್ ಮಂಡಳಿಗೆ ವಹಿಸಲಾಯಿತು. ಆಗಿನ ಪ್ರಧಾನಿ ರಾಜೀವ್ ಗಾಂಧಿಯವರು ಮುಸ್ಲಿಂ ಧಾರ್ಮಿಕ ನಾಯಕರ ಒತ್ತಡಗಳಿಗೆ ಮಣಿದರು ಎಂಬಂತಹ ಟೀಕೆಗಳೂ ವ್ಯಕ್ತವಾದವು. ಒಟ್ಟಾರೆ ರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ಜಾರಿಗೆ ತರುವ ವಿಚಾರಕ್ಕಂತೂ ತೀವ್ರ ಹಿನ್ನಡೆಯಾಯಿತು.
ವಿವಾದ ತೀವ್ರವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಎರಡು ನಿಲುವುಗಳು ಸ್ಪಷ್ಟವಾದವು. ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ಬೆಂಬಲಿಸಿದವರನ್ನು ಜಾತ್ಯತೀತ, ಆಧುನಿಕ ಹಾಗೂ ಮಹಿಳಾ ಪರ ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸಲಾಯಿತು. ವಿರೋಧಿಸಿದವರನ್ನು ಸಂಪ್ರದಾಯಶೀಲ, ಕೋಮುವಾದಿ ಹಾಗೂ ಮಹಿಳಾ ವಿರೋಧಿ ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸಲಾಯಿತು. ಬಲಪಂಥೀಯ ಹಿಂದೂಗಳೂ ಈ ಅವಕಾಶ ಬಳಸಿಕೊಂಡರು. ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ಬೆಂಬಲಿಗರನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾದಿಗಳೆಂದು ಬಿಂಬಿಸಲಾಯಿತು. ಈ ವಿಚಾರವನ್ನು ರಾಜಕೀಯ ಗಳಿಕೆಗಳಿಗಾಗಿ  ಧಾರ್ಮಿಕ ತೀವ್ರವಾದಿಗಳು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳ ತೊಡಗಿದರು. ನಂತರ ತೀವ್ರಗೊಂಡ ಕೋಮು ರಾಜಕಾರಣ ಹಾಗೂ 1992ರಲ್ಲಿ ಬಾಬ್ರಿ ಮಸೀದಿ ಕೆಡವಿದ್ದರಿಂದ ರಾಷ್ಟ್ರದಾದ್ಯಂತ ನಡೆದ ಗಲಭೆಗಳಿಂದಾಗಿ ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ಕುರಿತ ಬೇಡಿಕೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರಗಳನ್ನು ಮರು ಆಲೋಚಿಸುವುದು ಮಹಿಳಾ ಸಂಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಅನಿವಾರ್ಯವಾಯಿತು.
ಈ ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುವ ತೀವ್ರತರದ  ರಾಜಕೀಯದ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಾನೂನುಗಳ ಇತಿಹಾಸವನ್ನೊಮ್ಮೆ ಅವಲೋಕಿಸಬೇಕು. 1770ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ, ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿದ್ದ ಹಾಗೂ ಪರಸ್ಪರ ವೈರುಧ್ಯಗಳನ್ನೂ ಹೊಂದಿದ್ದ ಧಾರ್ಮಿಕ ಪಠ್ಯಗಳಿಂದ ಹಿಂದೂ ಹಾಗೂ ಇಸ್ಲಾಮಿಕ್ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಸಂಹಿತೆ ರೂಪಿಸುವ ಬೃಹತ್ ಕೆಲಸವನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷರು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡರು. ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಅದರಲ್ಲೂ ನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಾನೂನುಗಳ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಹಾಗೂ ಅನುಷ್ಠಾನಕ್ಕಾಗಿ  ಮೌಲ್ವಿಗಳು ಹಾಗೂ ಪಂಡಿತರ ನೆರವನ್ನೂ ಕೋರಲಾಯಿತು. ಅವರು, ಸಾಮಾಜಿಕ, ವರ್ಗ ಹಾಗೂ ಜಾತಿ ಪೂರ್ವಗ್ರಹಗಳನ್ನೂ ತಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ತಂದಿದ್ದು ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಕೆಲವೊಂದು ಆಚರಣೆಗಳು ಅಮಾನುಷ ಹಾಗೂ ಉದಾರವಾದಿ ಚಿಂತನೆಗೆ ವಿರೋಧವಾಗಿದೆಯೆಂದು ಅವುಗಳನ್ನು ಭಾರತದ ಸಮಾಜ ಸುಧಾರಕರ ನೆರವಿನೊಂದಿಗೆ ಬ್ರಿಟಿಷರು ಬಹಿಷ್ಕರಿಸಿದರು.
ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಸತಿ, ಬಾಲ್ಯ ವಿವಾಹ ಹಾಗೂ ವಿಧವಾ ಮರುವಿವಾಹದ ಮೇಲಿನ ನಿಷೇಧಗಳು ಸೇರಿವೆ. ಹಿಂದೂ (ಸಿಖ್ಖರು ಹಾಗೂ ಜೈನರೂ ಒಳಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ), ಮುಸ್ಲಿಂ, ಕ್ರೈಸ್ತ ಹಾಗೂ ಪಾರ್ಸಿ– ಈ ನಾಲ್ಕು ಸಮುದಾಯಗಳಿಗೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ರಚಿಸಲಾಯಿತು. ಧಾರ್ಮಿಕ ಹಾಗೂ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಸಂಹಿತೆಗಳ ಹೂರಣವಾಗಿರುವ ಈ ಕಾನೂನುಗಳು ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಪುರುಷನ ಅವಲಂಬಿತಳು ಹಾಗೂ ಅಧೀನ ನೆಲೆಯವಳು ಎಂದೇ ಭಾವಿಸುತ್ತವೆ. ವಿವಾಹದ ನಂತರ ಮಹಿಳೆ ಪತಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕು, ಪತಿಯೇ ಕುಟುಂಬದ ಯಜಮಾನ ಹಾಗೂ ಮಕ್ಕಳ ‘ಸಹಜ’ ಪೋಷಕ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತವೆ. ಆಸ್ತಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಮಹಿಳೆಗೆ ಸಮಾನ ಹಕ್ಕುಗಳಿರುವುದಿಲ್ಲ.
ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಾನೂನುಗಳ ಅಸಂಗತತೆಯನ್ನು ಸಮಾನತೆಯ ಹಕ್ಕು ನೀಡುವ ಸಂವಿಧಾನದ 14ನೇ ವಿಧಿ ಅನ್ವಯ ಪ್ರಶ್ನಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಾನೂನುಗಳಿಂದಾಗಿ ಸಮಾನತೆಯ ಹಕ್ಕಿಗೆ ಧಕ್ಕೆಯೊದಗಿದೆ ಎಂದು ಅನೇಕ ಮಂದಿ ಕೋರ್ಟ್ ಮೊರೆ ಹೋಗಿರುವುದೂ ಉಂಟು. ಎಲ್ಲಾ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲೂ ತಂದೆಯನ್ನೇ ಸಹಜ ಪೋಷಕ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುವ ಹಿಂದೂ ಮೈನಾರಿಟಿ ಮತ್ತು ಗಾರ್ಡಿಯನ್ಷಿಪ್ ಕಾಯಿದೆ 1956ರ ಕೆಲವು ಅಂಶಗಳು 14 ನೇ ವಿಧಿಯನ್ನು  ಉಲ್ಲಂಘಿಸುತ್ತವೆ ಎಂದು 1999ರಲ್ಲಿ ಗೀತಾ ಹರಿಹರನ್ ವರ್ಸಸ್ ಆರ್‌ಬಿಐ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಸಲ್ಲಿಸಲಾಗಿದ್ದ ಅರ್ಜಿ ಯಲ್ಲಿ ವಾದಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಆಗ, ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಪೋಷಕತ್ವದ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಸಮಾನತೆಯ ತತ್ವವನ್ನು ಜಾರಿಗೊಳಿಸಿ ಮಗುವಿನ ಹಿತವನ್ನಷ್ಟೇ ಮುಖ್ಯ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದ್ದನ್ನು ಸ್ಮರಿಸಬಹುದು.
ಈಗ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿರುವ ಎನ್‌ಡಿಎ ಸರ್ಕಾರ, ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ರಚನೆಗೆ ಮುಂದಾಗುವುದೆ? ಎಂಬುದು ಪ್ರಶ್ನೆ. ಯಾವುದೇ ಕಾನೂನು ರಚನೆ ಸಂಸತ್‌ನ ಪರಮಾಧಿಕಾರ. ಹೀಗಿದ್ದೂ ರಾಜಕೀಯ ಪರಿಗಣನೆಗಳಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರದ  ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡಿರುವುದು ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟ. ಈ ವಿಚಾರ ಮುಟ್ಟದೆ ಇರುವ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಯುಪಿಎ ಸರ್ಕಾರ ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡುಬಂದಿತ್ತು. ಆದರೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಏಕತೆ ಹಾಗೂ ಲಿಂಗ ಸಮಾನತೆ ಹಿತಾಸಕ್ತಿ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಈ ವಿಚಾರವನ್ನು ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್ ನೆನಪಿಸುತ್ತಲೇ ಬಂದಿದೆ.
ಮುಂದಿನ ತಿಂಗಳು ಕೋರ್ಟ್‌ಗೆ ಸರ್ಕಾರ ಏನು ಉತ್ತರ ಹೇಳಲಿದೆ ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರದ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯ ಪರೀಕ್ಷೆಯಾಗಲಿದೆ. ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಕರ್ತವ್ಯ ನಿರ್ವಹಣೆಗಾಗಿ ಸರ್ಕಾರ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನಾದರೂ ಶುರು ಮಾಡಬೇಕು. ಸಂವಿಧಾನ ಶಿಲ್ಪಿ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರ ಮಾತುಗಳಲ್ಲೇ ಹೇಳುವುದಾದಲ್ಲಿ ‘ತಾವು ಬದ್ಧವಾಗಿರುತ್ತೇವೆ’ ಎನ್ನುವವರಿಗಾದರೂ ಇದು ಅನ್ವಯವಾಗುವಂತಾಗಬೇಕು. ಯಾವುದೇ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಧಾರ್ಮಿಕ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಅಥವಾ ತಿರಸ್ಕರಿಸುವ ಹಕ್ಕು ಆಯಾ ಧರ್ಮಗಳ ಜನರಿಗೆ ಲಭ್ಯವಾಗುವುದೂ ಮುಖ್ಯ. ಆಗ ಈ ವಿವಾದದ ವಾಗ್ವಾದದಲ್ಲಿ ಹೊಸದೊಂದು ಅಧ್ಯಾಯಕ್ಕೆ ನಾಂದಿಯಾಗುತ್ತದೆ

1. 
   

ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆ: ಶಕ್ತಿಗುಂದುತ್ತಿರುವ ಜಾಗತಿಕ ಸಮಿತಿ

ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆ: ಶಕ್ತಿಗುಂದುತ್ತಿರುವ ಜಾಗತಿಕ ಸಮಿತಿ

ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಈ ಸಂಸ್ಥೆ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ ಅಥವಾ ಅದರ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಣೆ ಏನು ಎಂಬುದು ಎಷ್ಟು ಜನರಿಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ? ಅಥವಾ, ಜಗತ್ತನ್ನು ಉತ್ತಮವಾದ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚು ಶಾಂತಿಯುತವಾದ ಸ್ಥಳವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಸ್ಥಾಪಕರ ನಿರೀಕ್ಷೆಯನ್ನು ಈಡೇರಿಸಲು ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯು ತಿಣುಕಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ 71ನೇ ಮಹಾಧಿವೇಶನಕ್ಕಾಗಿ ಜಾಗತಿಕ ನಾಯಕರೆಲ್ಲ ಸೇರಿದ್ದು ಯಾಕೆ?

ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಹುಟ್ಟು- ಯಾವಾಗ, ಎಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಯಾಕೆ: 1945ರ ಜೂನ್‌ನಲ್ಲಿ ಸ್ಯಾನ್‌ಫ್ರಾನ್ಸಿಸ್ಕೊದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಸಮಾವೇಶದಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ದೇಶಗಳು- ಬ್ರಿಟನ್, ಚೀನಾ, ಸೋವಿಯತ್ ಒಕ್ಕೂಟ ಮತ್ತು ಅಮೆರಿಕ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಸನ್ನದಿಗೆ ಸಹಿ ಮಾಡಿದವು. ಈ ಸನ್ನದು ಅದೇ ವರ್ಷ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 24ರಂದು ಜಾರಿಗೆ ಬಂದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಆಗಷ್ಟೇ ಜಾಗತಿಕ ಯುದ್ಧವೊಂದು ಕೊನೆಗೊಂಡಿತ್ತು.

ಆಫ್ರಿಕಾ ಮತ್ತು ಏಷ್ಯಾದ ಬಹುಪಾಲು ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ವಸಾಹತು ಶಕ್ತಿಗಳು ಆಳುತ್ತಿದ್ದವು. ‘ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಜನರಾದ ನಾವು’ ಎಂದು ಆರಂಭವಾಗುವ ಸನ್ನದಿಗೆ ತೀವ್ರ ಚರ್ಚೆಯ ನಂತರ ಸಹಿ ಹಾಕಲು 50 ದೇಶಗಳು ಒಪ್ಪಿದವು.

ಈ ಆರಂಭಿಕ ಸಾಲು ಯಾಕೆ ಮುಖ್ಯ? ಯಾಕೆಂದರೆ ಇಂದು ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯು ತನ್ನ 193 ಸದಸ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಸಂಕುಚಿತ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳಿಗಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ಕೆಲವರಿಗಾದರೂ ತೋರುತ್ತಿದೆ; ಸಾಮಾನ್ಯ ಸದಸ್ಯರ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗೆ ಬದಲಾಗಿ ಬಲಾಢ್ಯ ದೇಶಗಳ ಪರವಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ತೋರುತ್ತಿದೆ.

ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಸನ್ನದಿನಲ್ಲಿರುವ ಮೊದಲ ಎರಡು ಪ್ರತಿಜ್ಞೆಗಳನ್ನು ಈಡೇರಿಸುವಲ್ಲಿ ಈ ಸೀಮಿತ ಆದ್ಯತೆಗಳು ತಡೆಯಾಗುತ್ತಿವೆ. ಈ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆಗಳೆಂದರೆ, ಯುದ್ಧದ ಕೆಡುಕನ್ನು ತಡೆಯುವುದು ಮತ್ತು ಮೂಲಭೂತ ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಮರು ಸ್ಥಾಪಿಸುವುದು.

ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಉನ್ನತ ಆದರ್ಶ: 1948ರಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯು ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳ ಘೋಷಣೆಯನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿತು. ಗುಲಾಮಗಿರಿಗೆ ಒಳಗಾಗದಿರುವುದು, ಮುಕ್ತ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ, ಕಿರುಕುಳದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಇತರ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯ ಕೋರುವ ಹಕ್ಕು ಇದರಲ್ಲಿ ಸೇರಿವೆ.

ಆದರೆ, ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆ ಸನ್ನದಿನಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿರುವ ಹಲವು ಹಕ್ಕುಗಳು- ಶಿಕ್ಷಣದ ಹಕ್ಕು, ಸಮಾನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸಮಾನ ವೇತನದ ಹಕ್ಕು, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಹಕ್ಕು ಇನ್ನೂ ಕಾರ್ಯರೂಪಕ್ಕೆ ಬಂದಿಲ್ಲ.

ಮಹಾಧಿವೇಶನ- ಮಹತ್ವದ ವೇದಿಕೆ, ಸೀಮಿತ ಅಧಿಕಾರ: ಪ್ರತಿ ಮಹಾಧಿವೇಶನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿಯೂ 2009ರಲ್ಲಿ ಲಿಬಿಯಾದ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಮುಹಮ್ಮರ್ ಗಡ್ಡಾಫಿ ಮಾಡಿದಂತೆ, ದೇಶಗಳ ಅಧ್ಯಕ್ಷರು ಮತ್ತು ಪ್ರಧಾನಿಗಳು ಸುದೀರ್ಘವಾದ ಅಥವಾ ಕ್ಲೀಷೆಯಾದ ಮತ್ತು ಸಮನ್ವಯ ಇಲ್ಲದ ಭಾಷಣಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.

ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಬಲಾಢ್ಯರು ಭಾಗವಹಿಸುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಟೀಕಾಕಾರರು ಮಹಾಧಿವೇಶನವನ್ನು ವೈಭವೀಕೃತ ವಾಚಾಳಿ ವಿಚಾರ ಸಂಕಿರಣಗಳಿಗಿಂತ ದೊಡ್ಡದೆಂದು ಭಾವಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅಧಿವೇಶನದ ಉಳಿದ ಅವಧಿ ಸಾಂಕೇತಿಕ ರಾಜತಾಂತ್ರಿಕ ಗೆಲುವು ಸೋಲುಗಳ ಕಾಳಗವಾಗಿ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ನೂರಾರು ನಿರ್ಣಯಗಳನ್ನು ಮಂಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವು ನಿರ್ಣಯಗಳು ಭಾರಿ ಗಮನ ಸೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, 1975ರಲ್ಲಿ ಯಹೂದ್ಯವಾದವನ್ನು ಜನಾಂಗೀಯವಾದದೊಂದಿಗೆ ಸಮೀಕರಿಸಿದ ನಿರ್ಣಯ.

ಇಂತಹ ನಿರ್ಣಯಗಳಿಗೆ ಕಾನೂನುರೀತ್ಯ ಬದ್ಧತೆ ಇಲ್ಲ. ತಾತ್ವಿಕವಾಗಿ, ಮಹಾಧಿವೇಶನದಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಮತ್ತು ದೊಡ್ಡ, ಶ್ರೀಮಂತ ಮತ್ತು ಬಡವ ಎಲ್ಲ ದೇಶಗಳಿಗೆ ಸಮಾನ ಧ್ವನಿ ಇದೆ. ಪ್ರತಿ ದೇಶಕ್ಕೂ ಒಂದು ಮತ ಇದೆ. ಆದರೆ ನಿಜವಾದ ಅಧಿಕಾರ ಇರುವುದು ಬೇರೆ ಕಡೆ.

ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿ- ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಆದರೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಪಾರ್ಶ್ವವಾಯು ಪೀಡಿತ: 15 ಸದಸ್ಯರನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಅತ್ಯಂತ ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಘಟಕ. ಅಣ್ವಸ್ತ್ರ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ ಇರಾನ್‌ನ ಮೇಲೆ ಹೇರಿದಂತೆ ಇದು ನಿರ್ಬಂಧಗಳನ್ನು ಹೇರಬಲ್ಲದು ಮತ್ತು 2011ರಲ್ಲಿ ಲಿಬಿಯಾದ ಮೇಲೆ ಮಾಡಿದಂತೆ ಸೇನಾ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪಕ್ಕೆ ಹುಕುಂ ಕೊಡಬಲ್ಲದು.

ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಅತ್ಯಂತ ಕಾಲಾಭಾಸಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದ ಸಮಿತಿ ಎಂದೂ ಟೀಕಾಕಾರರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಇದರ ಐದು ಶಾಶ್ವತ ಸದಸ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು- ಅಮೆರಿಕ, ಬ್ರಿಟನ್, ಚೀನಾ, ಫ್ರಾನ್ಸ್ ಮತ್ತು ರಷ್ಯಾ ಎರಡನೇ ಜಾಗತಿಕ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದ ದೇಶಗಳು. ಇತರ 10 ಸದಸ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಅವಧಿಗೆ ಆಯ್ಕೆಯಾಗುತ್ತವೆ. ಈ ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಜಗತ್ತಿನ ವಿವಿಧ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ಮೀಸಲಿರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.


1945ರ ನಂತರ ದೊಡ್ಡ ಶಕ್ತಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಭಾರತ, ಜಪಾನ್ ಮತ್ತು ಜರ್ಮನಿಯಂತಹ ದೇಶಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿಯ ಶಾಶ್ವತ ಸದಸ್ಯತ್ವವನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸಾಗುತ್ತಲೇ ಇಲ್ಲ. ಪ್ರತಿ ದೇಶ ಶಾಶ್ವತ ಸದಸ್ಯತ್ವಕ್ಕೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ ಮತ್ತೊಂದು ದೇಶ ಅದಕ್ಕೆ ತಡೆ ಒಡ್ಡುತ್ತದೆ.

ಶಾಶ್ವತ ಸದಸ್ಯತ್ವ ಇರುವ ಐದು ದೇಶಗಳು ಯಾವುದೇ ಕ್ರಮವನ್ನು ತಡೆಯುವ ಪರಮಾಧಿಕಾರ ಹೊಂದಿವೆ. ಈ ಐದರಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ದೇಶವೂ ಸ್ವಹಿತಾಸಕ್ತಿ ಅಥವಾ ಮಿತ್ರ ದೇಶಗಳ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಾಗಿ ಇದನ್ನು ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ಬಳಸಿವೆ.

1990ರ ನಂತರ ಅಮೆರಿಕ ಪರಮಾಧಿಕಾರವನ್ನು 16 ಬಾರಿ ಬಳಸಿದೆ. ಇಸ್ರೇಲ್-ಪ್ಯಾಲೆಸ್ಟೀನ್ ಸಂಬಂಧದ ಕುರಿತು ಅಮೆರಿಕ ಹಲವು ಬಾರಿ ಪರಮಾಧಿಕಾರ ಉಪಯೋಗಿಸಿದೆ. ರಷ್ಯಾ 13 ಬಾರಿ ಪರಮಾಧಿಕಾರ ಬಳಸಿದ್ದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಬಾರಿ ಸಿರಿಯಾಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿಯೇ ಈ ಹಕ್ಕು ಚಲಾಯಿಸಿದೆ.

ಪರಮಾಧಿಕಾರವು ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಭದ್ರತೆಗೆ ತೊಡಕು ಉಂಟು ಮಾಡುತ್ತದೆ ಎಂದಾದರೆ ಅದರ ವಿರುದ್ಧ ನಿರ್ಣಯ ಕೈಗೊಳ್ಳಲು ಮಹಾಧಿವೇಶನಕ್ಕೆ ಹಕ್ಕು ಇದೆ ಎಂದು ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಸನ್ನದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಮಹಾಧಿವೇಶನದ ಈ ಹಕ್ಕು ಬಳಕೆಯಾದದ್ದು ವಿರಳ.

ಶಾಂತಿ ಸ್ಥಾಪನೆಯ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು: ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ಬರುವುದು ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿಯ ಕೆಲಸ. ಆದರೆ ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಕ್ಕೆ ತೀವ್ರವಾದ ತೊಡಕು ಎದುರಾಗಿದೆ.

ರಷ್ಯಾ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮದ ದೇಶಗಳ ನಡುವಣ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಇದಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣ. ಹಲವು ಪ್ರಮುಖ ಸಂಘರ್ಷಗಳ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿ ಅಸಹಾಯಕವಾಗಿ ನಿಂತಿದೆ. ಶಾಶ್ವತ ಸದಸ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಹಿತಾಸಕ್ತಿ ಒಳಗೊಂಡ ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿಯಂತೂ ಈ ಅಸಹಾಯಕತೆ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು.

ಸಿರಿಯಾ ಸಂಘರ್ಷ ನಿಭಾಯಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಆಗಿರುವ ವೈಫಲ್ಯ ತೀರಾ ಇತ್ತೀಚಿನ ಅತ್ಯಂತ ಢಾಳಾದ ಉದಾಹರಣೆ. ಸಿರಿಯಾ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಬಷರ್ ಅಸಾದ್ ಸರ್ಕಾರದ ಪರವಾಗಿ ರಷ್ಯಾ ನಿಂತಿದ್ದರೆ ಅಮೆರಿಕ, ಬ್ರಿಟನ್ ಮತ್ತು ಫ್ರಾನ್ಸ್ ಕೆಲವು ವಿರೋಧಿ ಗುಂಪುಗಳನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತಿವೆ.

ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿಯು ಇಲ್ಲಿನ ಸಂಘರ್ಷವನ್ನು ಕೊನೆಗಾಣಿಸಲು ವಿಫಲವಾಗಿದ್ದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಆಹಾರ ಮತ್ತಿತರ ನೆರವು ನೀಡಲು ಮತ್ತು ಆರೋಗ್ಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರ ಸುರಕ್ಷತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿಯೂ ವಿಫಲವಾಗಿದೆ. ಸುದೀರ್ಘ ಕಾಲದಿಂದ ಚೀನಾದ ಮಿತ್ರನಾಗಿರುವ ಉತ್ತರ ಕೊರಿಯಾ ಪರಮಾಣು ಪರೀಕ್ಷೆ ವಿರುದ್ಧ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ನಿಷೇಧಗಳನ್ನು ಪದೇ ಪದೇ ಉಲ್ಲಂಘಿಸಿದೆ.

ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿ- ಜಾಗತಿಕ ವ್ಯಾಪ್ತಿ, ಅಸ್ಪಷ್ಟ ಪಾತ್ರ: ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಾಗಿರುವ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯ ಪಾತ್ರ ಏನು ಎಂಬುದನ್ನು ಸನ್ನದಿನಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ವಿವರಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ. ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯು ಯಾವುದೇ ಒಂದು ದೇಶದ ಪಕ್ಷಪಾತಿಯಾಗಿರಬಾರದು ಎಂದು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯು ಬಲಾಢ್ಯ ದೇಶಗಳಿಂದ ದೊರೆಯುವ ಅನುದಾನ ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಪ್ರಭಾವದ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದೆ.

ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿಯ ಐದು ಶಾಶ್ವತ ಸದಸ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ರಹಸ್ಯ ಮತದಾನದ ಮೂಲಕ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಐದು ವರ್ಷಗಳ ಎರಡು ಅವಧಿಗೆ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯಾಗಲು ಅವಕಾಶ ಇದೆ.

ಈ  ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಿಂದಾಗಿ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯು ಐದು ಪ್ರಬಲ ದೇಶಗಳ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಇರುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಾದರೂ ನಿಯೋಜಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗೆ ಸೇನೆ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಈ ಹುದ್ದೆಗೆ ಪ್ರಭಾವಿ ಧರ್ಮೋಪದೇಶಕನ ಪಾತ್ರ ಇದೆ.

ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯು ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿದ್ದರೆ ಸಂಘರ್ಷದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವ ಎರಡು ದೇಶಗಳನ್ನು ಶಾಂತಿ ಮಾತುಕತೆಗೆ ಕರೆಯುವ ಅಧಿಕಾರ ಅವರಿಗೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಈಗಿನ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿ ಬಾನ್ ಕಿ ಮೂನ್ ಅವರ ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಈ ಹುದ್ದೆಯ ಮಿತಿಯನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದ ಹಲವು ನಿದರ್ಶನಗಳು ಇವೆ.

ಭದ್ರತಾ ಪಡೆಗಳು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕೊಂದ ಮತ್ತು ಅವರ ಮೇಲೆ ದೌರ್ಜನ್ಯ ಎಸಗಿದ ದೇಶಗಳ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಬಲಾಢ್ಯ ದೇಶಗಳು ಇರಬಾರದು ಎಂದು ಮೂನ್ ಅವರು ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ದೇಶಗಳ ಮನವೊಲಿಸಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾರೆ. 1946ರ ನಂತರ ಎಂಟು ಮಂದಿ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿ ಹುದ್ದೆಯನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಗಂಡಸರು. ಈ ಬಾರಿ ಮೂನ್ ಅವರ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿಯ ಆಯ್ಕೆ ಆಗಲಿದೆ.


ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ
ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆ: ಶಕ್ತಿಗುಂದುತ್ತಿರುವ ಜಾಗತಿಕ ಸಮಿತಿ

PreviousNext25 Sep, 2016ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ವಾರ್ತೆ    
ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಈ ಸಂಸ್ಥೆ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ ಅಥವಾ ಅದರ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಣೆ ಏನು ಎಂಬುದು ಎಷ್ಟು ಜನರಿಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ? ಅಥವಾ, ಜಗತ್ತನ್ನು ಉತ್ತಮವಾದ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚು ಶಾಂತಿಯುತವಾದ ಸ್ಥಳವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಸ್ಥಾಪಕರ ನಿರೀಕ್ಷೆಯನ್ನು ಈಡೇರಿಸಲು ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯು ತಿಣುಕಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ 71ನೇ ಮಹಾಧಿವೇಶನಕ್ಕಾಗಿ ಜಾಗತಿಕ ನಾಯಕರೆಲ್ಲ ಸೇರಿದ್ದು ಯಾಕೆ?

ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಹುಟ್ಟು- ಯಾವಾಗ, ಎಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಯಾಕೆ: 1945ರ ಜೂನ್‌ನಲ್ಲಿ ಸ್ಯಾನ್‌ಫ್ರಾನ್ಸಿಸ್ಕೊದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಸಮಾವೇಶದಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ದೇಶಗಳು- ಬ್ರಿಟನ್, ಚೀನಾ, ಸೋವಿಯತ್ ಒಕ್ಕೂಟ ಮತ್ತು ಅಮೆರಿಕ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಸನ್ನದಿಗೆ ಸಹಿ ಮಾಡಿದವು. ಈ ಸನ್ನದು ಅದೇ ವರ್ಷ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 24ರಂದು ಜಾರಿಗೆ ಬಂದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಆಗಷ್ಟೇ ಜಾಗತಿಕ ಯುದ್ಧವೊಂದು ಕೊನೆಗೊಂಡಿತ್ತು.

ಆಫ್ರಿಕಾ ಮತ್ತು ಏಷ್ಯಾದ ಬಹುಪಾಲು ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ವಸಾಹತು ಶಕ್ತಿಗಳು ಆಳುತ್ತಿದ್ದವು. ‘ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಜನರಾದ ನಾವು’ ಎಂದು ಆರಂಭವಾಗುವ ಸನ್ನದಿಗೆ ತೀವ್ರ ಚರ್ಚೆಯ ನಂತರ ಸಹಿ ಹಾಕಲು 50 ದೇಶಗಳು ಒಪ್ಪಿದವು.

ಈ ಆರಂಭಿಕ ಸಾಲು ಯಾಕೆ ಮುಖ್ಯ? ಯಾಕೆಂದರೆ ಇಂದು ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯು ತನ್ನ 193 ಸದಸ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಸಂಕುಚಿತ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳಿಗಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ಕೆಲವರಿಗಾದರೂ ತೋರುತ್ತಿದೆ; ಸಾಮಾನ್ಯ ಸದಸ್ಯರ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗೆ ಬದಲಾಗಿ ಬಲಾಢ್ಯ ದೇಶಗಳ ಪರವಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ತೋರುತ್ತಿದೆ.

ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಸನ್ನದಿನಲ್ಲಿರುವ ಮೊದಲ ಎರಡು ಪ್ರತಿಜ್ಞೆಗಳನ್ನು ಈಡೇರಿಸುವಲ್ಲಿ ಈ ಸೀಮಿತ ಆದ್ಯತೆಗಳು ತಡೆಯಾಗುತ್ತಿವೆ. ಈ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆಗಳೆಂದರೆ, ಯುದ್ಧದ ಕೆಡುಕನ್ನು ತಡೆಯುವುದು ಮತ್ತು ಮೂಲಭೂತ ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಮರು ಸ್ಥಾಪಿಸುವುದು.

ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಉನ್ನತ ಆದರ್ಶ: 1948ರಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯು ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳ ಘೋಷಣೆಯನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿತು. ಗುಲಾಮಗಿರಿಗೆ ಒಳಗಾಗದಿರುವುದು, ಮುಕ್ತ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ, ಕಿರುಕುಳದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಇತರ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯ ಕೋರುವ ಹಕ್ಕು ಇದರಲ್ಲಿ ಸೇರಿವೆ.

ಆದರೆ, ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆ ಸನ್ನದಿನಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿರುವ ಹಲವು ಹಕ್ಕುಗಳು- ಶಿಕ್ಷಣದ ಹಕ್ಕು, ಸಮಾನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸಮಾನ ವೇತನದ ಹಕ್ಕು, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಹಕ್ಕು ಇನ್ನೂ ಕಾರ್ಯರೂಪಕ್ಕೆ ಬಂದಿಲ್ಲ.

ಮಹಾಧಿವೇಶನ- ಮಹತ್ವದ ವೇದಿಕೆ, ಸೀಮಿತ ಅಧಿಕಾರ: ಪ್ರತಿ ಮಹಾಧಿವೇಶನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿಯೂ 2009ರಲ್ಲಿ ಲಿಬಿಯಾದ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಮುಹಮ್ಮರ್ ಗಡ್ಡಾಫಿ ಮಾಡಿದಂತೆ, ದೇಶಗಳ ಅಧ್ಯಕ್ಷರು ಮತ್ತು ಪ್ರಧಾನಿಗಳು ಸುದೀರ್ಘವಾದ ಅಥವಾ ಕ್ಲೀಷೆಯಾದ ಮತ್ತು ಸಮನ್ವಯ ಇಲ್ಲದ ಭಾಷಣಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.

ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಬಲಾಢ್ಯರು ಭಾಗವಹಿಸುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಟೀಕಾಕಾರರು ಮಹಾಧಿವೇಶನವನ್ನು ವೈಭವೀಕೃತ ವಾಚಾಳಿ ವಿಚಾರ ಸಂಕಿರಣಗಳಿಗಿಂತ ದೊಡ್ಡದೆಂದು ಭಾವಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅಧಿವೇಶನದ ಉಳಿದ ಅವಧಿ ಸಾಂಕೇತಿಕ ರಾಜತಾಂತ್ರಿಕ ಗೆಲುವು ಸೋಲುಗಳ ಕಾಳಗವಾಗಿ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ನೂರಾರು ನಿರ್ಣಯಗಳನ್ನು ಮಂಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವು ನಿರ್ಣಯಗಳು ಭಾರಿ ಗಮನ ಸೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, 1975ರಲ್ಲಿ ಯಹೂದ್ಯವಾದವನ್ನು ಜನಾಂಗೀಯವಾದದೊಂದಿಗೆ ಸಮೀಕರಿಸಿದ ನಿರ್ಣಯ.

ಇಂತಹ ನಿರ್ಣಯಗಳಿಗೆ ಕಾನೂನುರೀತ್ಯ ಬದ್ಧತೆ ಇಲ್ಲ. ತಾತ್ವಿಕವಾಗಿ, ಮಹಾಧಿವೇಶನದಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಮತ್ತು ದೊಡ್ಡ, ಶ್ರೀಮಂತ ಮತ್ತು ಬಡವ ಎಲ್ಲ ದೇಶಗಳಿಗೆ ಸಮಾನ ಧ್ವನಿ ಇದೆ. ಪ್ರತಿ ದೇಶಕ್ಕೂ ಒಂದು ಮತ ಇದೆ. ಆದರೆ ನಿಜವಾದ ಅಧಿಕಾರ ಇರುವುದು ಬೇರೆ ಕಡೆ.

ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿ- ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಆದರೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಪಾರ್ಶ್ವವಾಯು ಪೀಡಿತ: 15 ಸದಸ್ಯರನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಅತ್ಯಂತ ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಘಟಕ. ಅಣ್ವಸ್ತ್ರ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ ಇರಾನ್‌ನ ಮೇಲೆ ಹೇರಿದಂತೆ ಇದು ನಿರ್ಬಂಧಗಳನ್ನು ಹೇರಬಲ್ಲದು ಮತ್ತು 2011ರಲ್ಲಿ ಲಿಬಿಯಾದ ಮೇಲೆ ಮಾಡಿದಂತೆ ಸೇನಾ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪಕ್ಕೆ ಹುಕುಂ ಕೊಡಬಲ್ಲದು.

ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಅತ್ಯಂತ ಕಾಲಾಭಾಸಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದ ಸಮಿತಿ ಎಂದೂ ಟೀಕಾಕಾರರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಇದರ ಐದು ಶಾಶ್ವತ ಸದಸ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು- ಅಮೆರಿಕ, ಬ್ರಿಟನ್, ಚೀನಾ, ಫ್ರಾನ್ಸ್ ಮತ್ತು ರಷ್ಯಾ ಎರಡನೇ ಜಾಗತಿಕ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದ ದೇಶಗಳು. ಇತರ 10 ಸದಸ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಅವಧಿಗೆ ಆಯ್ಕೆಯಾಗುತ್ತವೆ. ಈ ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಜಗತ್ತಿನ ವಿವಿಧ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ಮೀಸಲಿರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

1945ರ ನಂತರ ದೊಡ್ಡ ಶಕ್ತಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಭಾರತ, ಜಪಾನ್ ಮತ್ತು ಜರ್ಮನಿಯಂತಹ ದೇಶಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿಯ ಶಾಶ್ವತ ಸದಸ್ಯತ್ವವನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸಾಗುತ್ತಲೇ ಇಲ್ಲ. ಪ್ರತಿ ದೇಶ ಶಾಶ್ವತ ಸದಸ್ಯತ್ವಕ್ಕೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ ಮತ್ತೊಂದು ದೇಶ ಅದಕ್ಕೆ ತಡೆ ಒಡ್ಡುತ್ತದೆ.

ಶಾಶ್ವತ ಸದಸ್ಯತ್ವ ಇರುವ ಐದು ದೇಶಗಳು ಯಾವುದೇ ಕ್ರಮವನ್ನು ತಡೆಯುವ ಪರಮಾಧಿಕಾರ ಹೊಂದಿವೆ. ಈ ಐದರಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ದೇಶವೂ ಸ್ವಹಿತಾಸಕ್ತಿ ಅಥವಾ ಮಿತ್ರ ದೇಶಗಳ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಾಗಿ ಇದನ್ನು ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ಬಳಸಿವೆ.


1990ರ ನಂತರ ಅಮೆರಿಕ ಪರಮಾಧಿಕಾರವನ್ನು 16 ಬಾರಿ ಬಳಸಿದೆ. ಇಸ್ರೇಲ್-ಪ್ಯಾಲೆಸ್ಟೀನ್ ಸಂಬಂಧದ ಕುರಿತು ಅಮೆರಿಕ ಹಲವು ಬಾರಿ ಪರಮಾಧಿಕಾರ ಉಪಯೋಗಿಸಿದೆ. ರಷ್ಯಾ 13 ಬಾರಿ ಪರಮಾಧಿಕಾರ ಬಳಸಿದ್ದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಬಾರಿ ಸಿರಿಯಾಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿಯೇ ಈ ಹಕ್ಕು ಚಲಾಯಿಸಿದೆ.

ಪರಮಾಧಿಕಾರವು ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಭದ್ರತೆಗೆ ತೊಡಕು ಉಂಟು ಮಾಡುತ್ತದೆ ಎಂದಾದರೆ ಅದರ ವಿರುದ್ಧ ನಿರ್ಣಯ ಕೈಗೊಳ್ಳಲು ಮಹಾಧಿವೇಶನಕ್ಕೆ ಹಕ್ಕು ಇದೆ ಎಂದು ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಸನ್ನದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಮಹಾಧಿವೇಶನದ ಈ ಹಕ್ಕು ಬಳಕೆಯಾದದ್ದು ವಿರಳ.

ಶಾಂತಿ ಸ್ಥಾಪನೆಯ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು: ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ಬರುವುದು ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿಯ ಕೆಲಸ. ಆದರೆ ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಕ್ಕೆ ತೀವ್ರವಾದ ತೊಡಕು ಎದುರಾಗಿದೆ.

ರಷ್ಯಾ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮದ ದೇಶಗಳ ನಡುವಣ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಇದಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣ. ಹಲವು ಪ್ರಮುಖ ಸಂಘರ್ಷಗಳ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿ ಅಸಹಾಯಕವಾಗಿ ನಿಂತಿದೆ. ಶಾಶ್ವತ ಸದಸ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಹಿತಾಸಕ್ತಿ ಒಳಗೊಂಡ ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿಯಂತೂ ಈ ಅಸಹಾಯಕತೆ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು.

ಸಿರಿಯಾ ಸಂಘರ್ಷ ನಿಭಾಯಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಆಗಿರುವ ವೈಫಲ್ಯ ತೀರಾ ಇತ್ತೀಚಿನ ಅತ್ಯಂತ ಢಾಳಾದ ಉದಾಹರಣೆ. ಸಿರಿಯಾ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಬಷರ್ ಅಸಾದ್ ಸರ್ಕಾರದ ಪರವಾಗಿ ರಷ್ಯಾ ನಿಂತಿದ್ದರೆ ಅಮೆರಿಕ, ಬ್ರಿಟನ್ ಮತ್ತು ಫ್ರಾನ್ಸ್ ಕೆಲವು ವಿರೋಧಿ ಗುಂಪುಗಳನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತಿವೆ.

ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿಯು ಇಲ್ಲಿನ ಸಂಘರ್ಷವನ್ನು ಕೊನೆಗಾಣಿಸಲು ವಿಫಲವಾಗಿದ್ದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಆಹಾರ ಮತ್ತಿತರ ನೆರವು ನೀಡಲು ಮತ್ತು ಆರೋಗ್ಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರ ಸುರಕ್ಷತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿಯೂ ವಿಫಲವಾಗಿದೆ. ಸುದೀರ್ಘ ಕಾಲದಿಂದ ಚೀನಾದ ಮಿತ್ರನಾಗಿರುವ ಉತ್ತರ ಕೊರಿಯಾ ಪರಮಾಣು ಪರೀಕ್ಷೆ ವಿರುದ್ಧ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ನಿಷೇಧಗಳನ್ನು ಪದೇ ಪದೇ ಉಲ್ಲಂಘಿಸಿದೆ.

ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿ- ಜಾಗತಿಕ ವ್ಯಾಪ್ತಿ, ಅಸ್ಪಷ್ಟ ಪಾತ್ರ: ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಾಗಿರುವ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯ ಪಾತ್ರ ಏನು ಎಂಬುದನ್ನು ಸನ್ನದಿನಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ವಿವರಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ. ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯು ಯಾವುದೇ ಒಂದು ದೇಶದ ಪಕ್ಷಪಾತಿಯಾಗಿರಬಾರದು ಎಂದು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯು ಬಲಾಢ್ಯ ದೇಶಗಳಿಂದ ದೊರೆಯುವ ಅನುದಾನ ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಪ್ರಭಾವದ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದೆ.

ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿಯ ಐದು ಶಾಶ್ವತ ಸದಸ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ರಹಸ್ಯ ಮತದಾನದ ಮೂಲಕ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಐದು ವರ್ಷಗಳ ಎರಡು ಅವಧಿಗೆ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯಾಗಲು ಅವಕಾಶ ಇದೆ.

ಈ  ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಿಂದಾಗಿ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯು ಐದು ಪ್ರಬಲ ದೇಶಗಳ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಇರುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಾದರೂ ನಿಯೋಜಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗೆ ಸೇನೆ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಈ ಹುದ್ದೆಗೆ ಪ್ರಭಾವಿ ಧರ್ಮೋಪದೇಶಕನ ಪಾತ್ರ ಇದೆ.

ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯು ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿದ್ದರೆ ಸಂಘರ್ಷದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವ ಎರಡು ದೇಶಗಳನ್ನು ಶಾಂತಿ ಮಾತುಕತೆಗೆ ಕರೆಯುವ ಅಧಿಕಾರ ಅವರಿಗೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಈಗಿನ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿ ಬಾನ್ ಕಿ ಮೂನ್ ಅವರ ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಈ ಹುದ್ದೆಯ ಮಿತಿಯನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದ ಹಲವು ನಿದರ್ಶನಗಳು ಇವೆ.

ಭದ್ರತಾ ಪಡೆಗಳು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕೊಂದ ಮತ್ತು ಅವರ ಮೇಲೆ ದೌರ್ಜನ್ಯ ಎಸಗಿದ ದೇಶಗಳ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಬಲಾಢ್ಯ ದೇಶಗಳು ಇರಬಾರದು ಎಂದು ಮೂನ್ ಅವರು ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ದೇಶಗಳ ಮನವೊಲಿಸಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾರೆ. 1946ರ ನಂತರ ಎಂಟು ಮಂದಿ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿ ಹುದ್ದೆಯನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಗಂಡಸರು. ಈ ಬಾರಿ ಮೂನ್ ಅವರ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿಯ ಆಯ್ಕೆ ಆಗಲಿದೆ.


ಮುಂದೆ ಏನು?
ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಭವಿಷ್ಯಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿ ಐದು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿವೆ. ಜನವರಿ ಒಂದರಂದು ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯಾಗಿ ಯಾರೇ ಅಧಿಕಾರ ವಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿ- 70  ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಊಹಿಸಲಾಗದ ಹೊಸ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯನ್ನು ಪ್ರಸ್ತುತವಾಗಿ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅಸಾಧ್ಯ ಎನಿಸುವಂತಹ ಹೊಣೆ ಅವರ ಮೇಲಿರುತ್ತದೆ.

ಸಂಸ್ಥೆಯ ಪ್ರಭಾವ ಕುಸಿಯುತ್ತಿದೆಯೇ ಅಥವಾ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆಯೇ ಎಂಬುದನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುವ ಐದು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಇಲ್ಲಿವೆ:
1. ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಾನವೀಯ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲಂಘಿಸುವ ದೇಶಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿಯು ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿಯ ಶಾಶ್ವತ ಸದಸ್ಯತ್ವದ ಐದು ದೇಶಗಳು ತಮ್ಮ ಸಂಕುಚಿತ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಬದಿಗಿಟ್ಟು ಯುದ್ಧಾಕಾಂಕ್ಷೆಯನ್ನು ತಡೆಯವುದಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವೇ?

2. ನಾಗರಿಕರ ರಕ್ಷಣೆಯ ಖಾತರಿ ನೀಡುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಪಾಲನಾ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಯನ್ನು ಪುನರ್‌ರೂಪಿಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವೇ?

3. ಸಾಮೂಹಿಕ ವಲಸೆಯ ಹೊಸ ವಾಸ್ತವವನ್ನು ಕೊನೆಗೊಳಿಸಲು ಹೊಸ ಕ್ರಮಗಳೊಂದಿಗೆ ಮುಂದೆ ಬರುವಂತೆ ದೇಶಗಳ ಮನವೊಲಿಸಲು ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾದೀತೇ?

4. ಇಂಗಾಲದ ಹೊರಸೂಸುವಿಕೆಯ ಕಡಿತದ ಭರವಸೆಯನ್ನು ಈಡೇರಿಸುವಂತೆ ದೇಶಗಳ ಮನವೊಲಿಸಲು ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾದೀತೇ? ಹವಾಮಾನ ಬದಲಾವಣೆಯ ಪರಿಣಾಮಗಳಿಂದ ನರಳುತ್ತಿರುವವರಿಗೆ ನೆರವಾಗಲು ಅವರಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾದೀತೇ?

5. ತನ್ನ ಸ್ಥಾಪನಾ ಉದ್ದೇಶವಾದ, ಜಗತ್ತನ್ನು ಉತ್ತಮ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚು ಶಾಂತಿಯುತವಾದ ಸ್ಥಳವಾಗಿ ಮಾರ್ಪಡಿಸುವ ಗುರಿಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹತ್ತಿರವಾಗುವುದಕ್ಕೆ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾದೀತೇ?

ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ : ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆ ಇಂದಿನ ಅಗತ್ಯವೇ?

ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆ ಇಂದಿನ ಅಗತ್ಯವೇ?

ಕುಲಾಂತರಿ ಬೀಜಗಳಿಂದ ನಮ್ಮ ಬೀಜ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ನಾಶವಾಗಿ ಬಹುರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಂಪೆನಿಗಳ ಏಕಸ್ವಾಮ್ಯತೆಗೆ ದಾರಿಯಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ಹಾಗಾದರೆ ದೆಹಲಿ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯವೇ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿ, ದೇಶದ ಅತ್ಯುಚ್ಚ ನಿಯಂತ್ರಕ ಸಂಸ್ಥೆಯಾದ ಜಿಇಎಸಿಯ (Genetic Engineering Appraisal Committee) ಅನುಮೋದನೆ ಪಡೆದ ಡಿಎಮ್‌ಎಚ್- 11 (ಧಾರಾ ಮಸ್ಟರ್ಡ್ ಹೈಬ್ರಿಡ್– 11)  ಎನ್ನುವ ‘ದೇಸಿ’ ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆ ಇದೀಗ ತೀವ್ರ ವಿವಾದಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡದ್ದಾದರೂ ಹೇಗೆ?

ಈ ದೇಸಿ ಕುಲಾಂತರಿ ಬೀಜವನ್ನು ದೇಶದ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಸಂಕೇತವೆಂದು ಬಿಂಬಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕೇಂದ್ರ ಅರಣ್ಯ ಮತ್ತು ಪರಿಸರ ಸಚಿವಾಲಯ ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಕೋರಿ 30 ದಿನಗಳ, ಅಂದರೆ ಇಂದಿನವರೆಗೆ (ಅ. 5) ಅವಕಾಶ ನೀಡಿದೆ. 2010ರಲ್ಲಿ ಹೀಗೆಯೇ ಬಿಡುಗಡೆಗೆ ಅನುಮೋದನೆ ಪಡೆದಿದ್ದ ಕುಲಾಂತರಿ ಬದನೆಗೆ ತಡೆ ತರುವಲ್ಲಿ ಆಗಿನ ಪರಿಸರ ಮತ್ತು ಅರಣ್ಯ ಸಚಿವ ಜೈರಾಂ ರಮೇಶ್ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸಿದ್ದರು. ಆಗ ಬದನೆಯಲ್ಲಿ ಮುಗಿದಿದ್ದ ಕುಲಾಂತರಿ ಆಹಾರ ಬೆಳೆಯ ಅಧ್ಯಾಯ ಈಗ ಸಾಸಿವೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ತೆರೆದುಕೊಂಡಿದೆ.

ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆಯನ್ನು ಏಕೆ ಬೆಂಬಲಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರದ ನಿಲುವು ಇಂತಿದೆ. ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ಇದು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಲಯ ಈ ದೇಶದ ಜನರ ದುಡ್ದಿನಿಂದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿರುವುದೇ ಹೊರತು ಬಹುರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಂಪೆನಿಯ ಕೂಸಲ್ಲ. ಎರಡನೆಯದಾಗಿ, ಭಾರತ ಖಾದ್ಯ ತೈಲ ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಾವಲಂಬನೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಪ್ರತಿವರ್ಷ 65 ಸಾವಿರ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಯ ತೈಲ ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ.

ಈ ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆ ಈಗಿರುವ ತಳಿಗಳಿಗಿಂತ 35% ಹೆಚ್ಚು ಇಳುವರಿ ಕೊಡುವುದರಿಂದ ಉತ್ಪಾದನೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ತೈಲ ಆಮದಿನಲ್ಲಿ ಗಣನೀಯ ಕಡಿತ ಮಾಡಬಹುದು. ಮೂರನೆಯದಾಗಿ, ಬಿಡುಗಡೆಗೆ ಸಿದ್ಧವಾಗಿರುವ ಈ ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆ ಮಾನವ, ಪರಿಸರ, ಪಶುಪಕ್ಷಿ- ಕೀಟಗಳ ಮೇಲೆ ಕೆಟ್ಟ ಪರಿಣಾಮ ಉಂಟುಮಾಡುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಸಾಬೀತಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ವಾಸ್ತವವೇ ಬೇರೆಯಿದ್ದು ಈ ಎಲ್ಲಾ ವಿಚಾರಗಳು ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ದೂರವಾಗಿರುವುದರಿಂದಲೇ ಇದನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಬೇಕೆಂಬ ಕೂಗು ಮುಗಿಲು ಮುಟ್ಟುತ್ತಿರುವುದು.

ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ಈ ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆಯನ್ನು ನಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿದ್ದರೂ ಇದಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಿರುವ ವಂಶವಾಹಿಯ (ಜೀನ್) ಹಕ್ಕುಸ್ವಾಮ್ಯ ಇರುವುದು ‘ಬಾಯರ್ ಆಗ್ರೋ ಸೈನ್ಸಸ್’ ಎನ್ನುವ ಜರ್ಮನಿ ಮೂಲದ ಬಹುರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಂಪೆನಿ ಬಳಿ. ಈ ಡಿಎಂಎಚ್- 11 ಎನ್ನುವ ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆ ಬರ್ನೆಸ್, ಬರ್‌ಸ್ಟರ್, ಬಾರ್ ಎಂಬ ಮೂರು ವಂಶವಾಹಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಹೊಂದಿದೆ.

ಇಲ್ಲಿ ಫಲಹೀನ ಗಂಡು ಸಸ್ಯಗಳನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಲು ಬರ್ನೆಸ್-ಬರ್‌ಸ್ಟರ್ ವಂಶವಾಹಿ ಪದ್ಧತಿ ಬಳಸಿದ್ದರೆ, ಗ್ಲುಫೊಸಿನೇಟ್ ಎಂಬ ಕಳೆನಾಶಕದ ಸಹಿಷ್ಣುತೆಗೆ ಬಾರ್ ವಂಶವಾಹಿಯನ್ನು ಸೇರಿಸಲಾಗಿದೆ. 2002ರಲ್ಲಿ ಇದೇ ಬಾಯರ್ (ಪ್ರೊ- ಆಗ್ರೊ) ಕಂಪೆನಿ ಇದೇ ವಂಶವಾಹಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಹೊಂದಿದ ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆ ಬಿಡುಗಡೆಗೆ ಅರ್ಜಿ ಸಲ್ಲಿಸಿದಾಗ ಜೈವಿಕ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಇಲಾಖೆ ಅದನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿತ್ತು (ಈಗಲೂ ಇಂತಹ ಹತ್ತಾರು ಕಳೆನಾಶಕ ಸಹಿಷ್ಣು ಕುಲಾಂತರಿ ಬೆಳೆಗಳನ್ನು ತಡೆಹಿಡಿಯಲಾಗಿದೆ).

ಕಳೆನಾಶಕ ಸಹಿಷ್ಣು ವಂಶವಾಹಿಗಳ 100% ಹಕ್ಕನ್ನು ಬಾಯರ್ ಕಂಪೆನಿ ಹೊಂದಿದೆ. ಈ ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆಗೆ ಸೇರಿಸಿರುವ ವಂಶವಾಹಿಗಳ ಹಕ್ಕುಸ್ವಾಮ್ಯ ಕೂಡ ಬಾಯರ್‌ಗೇ ಸೇರುತ್ತದೆ. ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಈ ‘ದೇಸಿ’  ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆಯ ಹಕ್ಕುಸ್ವಾಮ್ಯ ನನ್ನದು ಎಂದು ಬಾಯರ್ ಅದನ್ನು ಕಬಳಿಸಬಹುದು.

ದೆಹಲಿ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ಡಾ. ಪೆಂತಾಲ್ ಅವರು ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಜಿಇಎಸಿಗೆ ಅರ್ಜಿ ಸಲ್ಲಿಸಿದಾಗ, ಅದಕ್ಕೆ ಕಳೆನಾಶಕ ಸಹಿಷ್ಣು ವಂಶವಾಹಿ ಸೇರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ವಿಚಾರವನ್ನೇ ಹೇಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದನ್ನು ವಾಣಿಜ್ಯವಾಗಿ ಬೆಳೆಯಲು ಅನುಮೋದನೆ ನೀಡಿದಾಗಲೂ ಜಿಇಎಸಿಗೆ ಈ ವಿಚಾರ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ! ಕಳೆನಾಶಕ ಸಹಿಷ್ಣು ಕುಲಾಂತರಿ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಮಹಾ ಅಪಾಯಕಾರಿ. 2012ರಲ್ಲಿ ಲೋಕಸಭೆಯ ಸ್ಥಾಯಿ ಸಮಿತಿ ಮತ್ತು 2013ರಲ್ಲಿ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್‌ನ ತಾಂತ್ರಿಕ ತಜ್ಞ ಸಮಿತಿಗಳೆರಡೂ, ಈ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನವನ್ನು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಉಪಯೋಗ ಮಾಡಕೂಡದು ಎಂದು ಬಲವಾಗಿ ಶಿಫಾರಸು ಮಾಡಿದ್ದವು.

ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆ ಬೆಳೆಗೆ ಗ್ಲುಫೊಸಿನೇಟ್ ಕಳೆನಾಶಕ ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಹೊಡೆಯಬೇಕಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಅನೇಕ ದೇಶಗಳು ಗ್ಲುಫೊಸಿನೇಟನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಿರುವುದರಿಂದ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆಯ ಮೂಲಕ ಲಾಭ ದೋಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಾಯರ್ ಈ ಹುನ್ನಾರ ನಡೆಸಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಬಾಯರ್ ಕಂಪೆನಿಯ ಜೊತೆ ವಂಶವಾಹಿ ಹಕ್ಕುಸ್ವಾಮ್ಯಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿ ಡಾ. ಪೆಂತಾಲ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಒಪ್ಪಂದ ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಇದರ ವಿರೋಧಿಗಳು ಒತ್ತಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಈ ಕಳೆನಾಶಕ ಸಹಿಷ್ಣು ವಂಶವಾಹಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಮೂಲ ಬೀಜಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಸಂಕರಣ ತಳಿಗಳನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಬಹುದು. ಇದರಿಂದ ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗಿನ ಮಾಲಿನ್ಯ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಊಹಿಸಲು ಅಸಾಧ್ಯ. ಎರಡನೆಯದಾಗಿ, ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆಯಿಂದ ಇಳುವರಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಖಾದ್ಯತೈಲ ಆಮದಿನಲ್ಲಿ ಕಡಿತವಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದು.


ಈ ಕಳೆನಾಶಕ ಸಹಿಷ್ಣು ವಂಶವಾಹಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಮೂಲ ಬೀಜಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಸಂಕರಣ ತಳಿಗಳನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಬಹುದು. ಇದರಿಂದ ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗಿನ ಮಾಲಿನ್ಯ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಊಹಿಸಲು ಅಸಾಧ್ಯ. ಎರಡನೆಯದಾಗಿ, ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆಯಿಂದ ಇಳುವರಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಖಾದ್ಯತೈಲ ಆಮದಿನಲ್ಲಿ ಕಡಿತವಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದು.

1980ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಖಾದ್ಯ ತೈಲ ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸ್ವಾವಲಂಬನೆ ಹೊಂದಿದ್ದ ಭಾರತ ನಂತರ ಅದನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಉತ್ಪಾದನೆ ಕಡಿಮೆಯಾದದ್ದು ಕಾರಣವಲ್ಲ, 1991ರ ಹೊಸ ಆರ್ಥಿಕ ನೀತಿ, ಭಾರತ ಡಬ್ಲ್ಯುಟಿಒ ಸೇರಿದ್ದು ಮತ್ತು 1994ರಲ್ಲಿ ಆಹಾರ ಪದಾರ್ಥಗಳ ಆಮದಿನ ಮೇಲೆ ಪ್ರಮಾಣಾತ್ಮಕ ನಿರ್ಬಂಧ ತೆಗೆದುಹಾಕಿದ್ದು ಕಾರಣ.

ಇದರಿಂದ ಭಾರತ ಮತ್ತು ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಸಿವೆಯ ಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಉಂಟಾಯಿತು. 1994-97ರ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸಾಸಿವೆ ಬೆಲೆ ಟನ್ನಿಗೆ ಗರಿಷ್ಠ ₹ 63,500 (962.3 ಡಾಲರ್) ಇದ್ದರೆ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ  ₹ 40,700 (617 ಡಾಲರ್) ಇತ್ತು. ಇದರಿಂದ ಭಾರತದ ರೈತರು ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಿಂದ ಹೊರಗುಳಿಯುವಂತಾಯಿತು. ಬೆಲೆ ಕುಸಿತದಿಂದ ಭಾರತದ ಸಾಸಿವೆ ಬೆಳೆಗಾರರು ₹ 1.09 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ನಷ್ಟ ಅನುಭವಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ಇಲ್ಲಿನ ಸಾಸಿವೆ ಬೆಲೆ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗಿಂತ 27% ಹೆಚ್ಚಿದೆ.

ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಎಣ್ಣೆಕಾಳು ಬೆಳೆಗಾರರಿಗೆ ಸಿಗುವ ಕಿಲುಬುಕಾಸಿನ ಸಬ್ಸಿಡಿಗೂ ಯುರೋಪಿಯನ್ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿನ ಸಬ್ಸಿಡಿಗೂ ಅಜಗಜದ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಇರುವುದರಿಂದ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಮುಕ್ತ ಸ್ಪರ್ಧೆ ಅಸಾಧ್ಯ. ಹೀಗಾಗಿ 1998ರ ವೇಳೆಗೆ ಭಾರತ ಸ್ವಾವಲಂಬನೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲೇ ದೊಡ್ಡ ಎಣ್ಣೆ ಆಮದುದಾರ ದೇಶ ಎನಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಇಲ್ಲಿನ ಸಾಸಿವೆ ಮತ್ತು ಇತರ ಎಣ್ಣೆಕಾಳುಬೇಸಾಯದಲ್ಲಿ ತೀವ್ರ ಸ್ಥಗಿತ ಉಂಟಾಯಿತು.

ಆಹಾರ ಮತ್ತು ನಾಗರಿಕ ಪೂರೈಕೆ ಸಚಿವಾಲಯದ ಪ್ರಕಾರ, 2005- 15ರ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಎಣ್ಣೆ ಆಮದು ಮೂರುಪಟ್ಟಾಯಿತು. ಇವತ್ತು ಭಾರತ 1.45 ಕೋಟಿ ಟನ್ ಖಾದ್ಯ ತೈಲ ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ದೇಶ ಇಂದು ರಿಫೈನ್ಡ್ ಆಯಿಲ್ ಅನ್ನು ಕಚ್ಚಾತೈಲ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಎಣ್ಣೆಕಾಳುಗಳಿಗಿಂತ ಕಡಿಮೆ ದರದಲ್ಲಿ ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ!  ಇದರ ಬಹುಪಾಲು ಪಾಮ್‌ಆಯಿಲ್ ಆಗಿದೆಯೇ ವಿನಾ ಸಾಸಿವೆ ಎಣ್ಣೆಯಲ್ಲ.

ಹೀಗಾಗಿ ತೈಲ ಆಮದು ವೆಚ್ಚ  ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುವುದು ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದಲ್ಲ, ಮಾರಾಟ ನೀತಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದಾಗಿದ್ದು ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಉತ್ತರ ಇರುವುದು ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆಯಲ್ಲಲ್ಲ, ಮಾರಾಟ ನೀತಿಗಳನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸುವಲ್ಲಿ. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಇಂದು ಭಾರತದ ರೈತರು ಬಳಸುತ್ತಿರುವ ಬೀಜಗಳು ಉತ್ತಮ ಇಳುವರಿಯನ್ನೇ ಕೊಡುತ್ತಿವೆ.

ವಿಷಮುಕ್ತ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದಾಗ ಜೇನುಹುಳುಗಳು ಅಪಾರವಾಗಿ ಆಕರ್ಷಿತವಾಗಿ 30% ಇಳುವರಿ ಹೆಚ್ಚುವುದರಲ್ಲಿ ಯಾವ ಅನುಮಾನವೂ ಇಲ್ಲ.ಮೂರನೆಯದು, ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆ ಸುರಕ್ಷಿತ ಎನ್ನುವ ಪ್ರತಿಪಾದನೆ. ಈ ಸಾಸಿವೆ ಕಳೆನಾಶಕ ಸಹಿಷ್ಣು ಎನ್ನುವಾಗಲೇ ಅಪಾಯದ ಗಂಟೆ ಬಾರಿಸಿಯಾಯಿತು. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇದರ ದುಷ್ಪರಿಣಾಮ ಕಂಡುಹಿಡಿಯುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ.

ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿ ಸಾಬೀತಾಗಿರುವಂತೆ, ಗ್ಲುಫೊಸಿನೇಟ್ ಕಳೆನಾಶಕವು ಜೇನುನೊಣಗಳ ನರಕೋಶ, ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿ ಅಂಗಗಳ ಮೇಲೆ ಮಾರಕ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ. ಭಾರತದ ಏಳು ರಾಜ್ಯಗಳ ಜೇನು ಉತ್ಪಾದಕರ ಮಹಾಮಂಡಳಿಯ ಪ್ರಕಾರ, ನಮ್ಮಲ್ಲಿ 90 ಸಾವಿರ ಟನ್ ವಾರ್ಷಿಕ ಜೇನು ಉತ್ಪಾದನೆಯಿದ್ದು ಇದರ ಶೇ 60ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಸಾಸಿವೆ ಹೊಲದಿಂದ ಬರುತ್ತಿದೆ.

ವಾರ್ಷಿಕವಾಗಿ 35 ಸಾವಿರ ಟನ್ ರಫ್ತಾಗುತ್ತಿದ್ದು ವಿಶ್ವದಲ್ಲಿ 4ನೇ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದೆ. ಜೇನು ಕೃಷಿಕರ ಅನುಭವದಂತೆ ಬಿ.ಟಿ. ಹತ್ತಿ ಬಂದ ನಂತರ ಜೇನುಹುಳುಗಳು ಹತ್ತಿ ಹೊಲಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟವು. ದಿನಕ್ಕೆ 20 ಕೆ.ಜಿ.ಯಷ್ಟು ಉತ್ಪಾದನೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಜೇನುತುಪ್ಪ ಒಂದು ತೊಟ್ಟೂ ಸಿಗದಂತಾಯಿತು. ಹೀಗಾಗಿ ಬಿ.ಟಿ. ಹತ್ತಿ ಹೊಲದ ಆಸುಪಾಸಿನಲ್ಲಿ ಜೇನು ಕೃಷಿ ಮಾಡುವುದನ್ನೇ ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ಇನ್ನು ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆ ಬಂದುಬಿಟ್ಟರೆ ದೇಶದ ಜೇನು ಕೃಷಿಯ ಮೇಲೆ ದೊಡ್ಡ ಹೊಡೆತವೇ ಬೀಳುತ್ತದೆ.

ಈ ಉದ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಐದು ಲಕ್ಷ ಜೇನು ಕೃಷಿಕರು ಉದ್ಯೋಗ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತಹ ಸ್ಥಿತಿ ಎದುರಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲದೆ ದೇಶದ  ಬಹುಪಾಲು ಜೇನುತುಪ್ಪವನ್ನು ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಯುರೋಪಿಯನ್ ಯೂನಿಯನ್ ಮತ್ತು ಅಮೆರಿಕ ಕುಲಾಂತರಿ ಮುಕ್ತ ದೃಢೀಕರಣ ಪಡೆದ ಜೇನುತುಪ್ಪವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ.

ಇದಕ್ಕೆ ಸಮಜಾಯಿಷಿ ಕೊಡುವ ದೀಪಕ್ ಪೆಂತಾಲ್, ‘ನಮ್ಮ ಕ್ಷೇತ್ರ ಪ್ರಯೋಗದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಜೇನುನೊಣಗಳು ಎಂದಿನಂತೆ ಹೂವಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದವು’ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಇವರು ಕೈಗೊಂಡದ್ದು ಒಂದೇ ಹಂಗಾಮಿನ ಕ್ಷೇತ್ರ ಪ್ರಯೋಗ. ಹಿರಿಯ ವಿಜ್ಞಾನಿ ಪುಷ್ಪ ಭಾರ್ಗವ, ‘ಇಂಥ ಪರಿಣಾಮಗಳು ತಕ್ಷಣ ತೋರ್ಪಡುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ಕುಲಾಂತರಿ ಬೆಳೆಯನ್ನು ಪರಿಸರಕ್ಕೆ ಬಿಡುವ ಮೊದಲು 30  ಪರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಮಾಡಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ಆದರೆ ಈ ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಜೀವ ಸುರಕ್ಷಕ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳೂ ಪೂರ್ಣಗೊಂಡಿಲ್ಲ. ಅಪೂರ್ಣ ಪ್ರಯೋಗಗಳನ್ನೇ ಒಳಗೊಂಡಿದ್ದ 4 ಸಾವಿರ  ಪುಟಗಳ ‘ಬಯೋಸೇಫ್ಟಿ ಡೋಸಿಯರ್’ ಅನ್ನು ಪೆಂತಾಲ್ ಸಲ್ಲಿಸಿದರೂ ಜಿಇಎಸಿ ಅದನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸದೆ ‘ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿದೆ’ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು.

ನಾಗರಿಕ ಸಮಾಜದಿಂದ ಒತ್ತಡ ಹೆಚ್ಚಾದ ನಂತರ ಕೇಂದ್ರ ಮಾಹಿತಿ ಆಯೋಗವು ಪರಿಸರ ಸಚಿವಾಲಯಕ್ಕೆ ಜೀವ ಸುರಕ್ಷತಾ ವಿವರ ಬಿಡುಗಡೆಗೆ  ಆದೇಶಿಸಿತು.ಆನಂತರವೇ ಇದೇ ಜನವರಿಯಲ್ಲಿ ಜಿಇಎಸಿಯು ಒಂದು ಉಪಸಮಿತಿ ರಚಿಸಿ ಅದರ ವರದಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತು. ಅದನ್ನು ಓದಲು ಹೋಗದೆ 133 ಪುಟಗಳ ಸಂಕ್ತಿಪ್ತ ದಾಖಲೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಸೇರಿಸಿ, ಪರಿಸರ ಸಚಿವಾಲಯದ ವೆಬ್‌ಸೈಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಕೋರಿತು.

ಇದನ್ನು ಓದಿದಾಗ ನಮಗೆ ಅವರು ಕೈಗೊಂಡಿರಬಹುದಾದ ಸುರಕ್ಷತಾ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳ ಕಲ್ಪನೆ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ‘ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆ ಮಾನವ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಆಹಾರದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಸುರಕ್ಷಿತ ಮತ್ತು ಪರಿಸರಕ್ಕೆ ಇದರಿಂದ ಹಾನಿ ಇಲ್ಲ’ ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಕೊನೆಗೆ ‘ಜೇನುನೊಣಗಳುಮತ್ತು ಆಸುಪಾಸಿನ ಕೀಟ ಸಂತತಿಗಳ ಮೇಲೆ ಯಾವ ರೀತಿಯ ಪರಿಣಾಮವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅಧ್ಯಯನ ಬೇಕು’ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಅಂದರೆ ಈಗ ನಡೆದಿರುವ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳು ಅಪೂರ್ಣ ಎಂದು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಘೋಷಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಜಿಇಎಸಿಯಲ್ಲಿ ಇರುವ ಬಹುಪಾಲು ಸದಸ್ಯರು ದ್ವಂದ್ವನೀತಿ ಉಳ್ಳವರು ಮತ್ತು ಅವರು ಸಭೆಗಳಿಗೆ ಹಾಜರಾದುದೇ ಕಡಿಮೆ.

ಕೊನೆಗೆ ತೀರ್ಮಾನ ಕೊಡಬೇಕಾಗಿ ಬಂದಾಗ, ‘ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯಲ್ಲೂ ಸುರಕ್ಷಿತ’ ಎಂದು ಛಾಪು ಹಾಕುತ್ತಾರೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಡಾ. ಪೆಂತಾಲ್ ಅವರು ಸಲ್ಲಿಸಿದ ಸಂಪೂರ್ಣ ದಾಖಲೆಯನ್ನು ಬಹಿರಂಗಗೊಳಿಸಬೇಕು, ಜನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಸಂಗ್ರಹಣೆಗೆ ಮೂರು ತಿಂಗಳ ಅವಧಿ ಕೊಡಬೇಕು ಎಂದು ಪ್ರಶಾಂತ್ ಭೂಷಣ್ ಮತ್ತಿತರರು ಪಟ್ಟು ಹಿಡಿದಿದ್ದಾರೆ. ‘ಸುರಕ್ಷಿತವೋ ಅಲ್ಲವೋ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳದೆ ಕುಲಾಂತರಿ ಸಸ್ಯಗಳನ್ನು ಪರಿಸರಕ್ಕೆ ಬಿಡುವುದು, ಆಹಾರಕ್ಕೆ ಬಳಸುವುದು ಮಹಾ ಅಪರಾಧ’ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಪುಷ್ಪ ಭಾರ್ಗವ.

ದೇಶದಲ್ಲಿ 65 ಲಕ್ಷ ಹೆಕ್ಟೇರ್‌ನಲ್ಲಿ ಸಾಸಿವೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದು ವಾರ್ಷಿಕ 6.80 ಕೋಟಿಯಿಂದ 8 ಕೋಟಿ ಟನ್ ಉತ್ಪಾದನೆ ಇದೆ. ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಸಾಸಿವೆ ತಳಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಹೆಮ್ಮೆ ಭಾರತಕ್ಕಿದೆ. ಸಾಸಿವೆ ಬೇಸಾಯ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿಲ್ಲದ ಕರ್ನಾಟಕದಂಥ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲೂ ರೈತರು ಪ್ರತಿ ಬೆಳೆ ಜೊತೆ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟು ಸಾಸಿವೆ ಸೇರಿಸಿ ಬಿತ್ತುವುದು ವಾಡಿಕೆ. ಇದು ಮುಖ್ಯ ಬೆಳೆಗೆ ಬೀಳುವ ಕೀಟಬಾಧೆ ತಡೆಯುತ್ತದೆ, ಮನೆ ಬಳಕೆಗೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ.

ಸಾಸಿವೆ ಒಗ್ಗರಣೆ ಹಾಕದ ಮನೆ ಹೇಗೆ ಇಲ್ಲವೋ, ಸಾಸಿವೆ ಕೂಡಿಸಿ ಹಾಕದ ಬೆಳೆ, ಹೊಲವೂ ಇಲ್ಲ. ಕುಲಾಂತರಿ ಸಾಸಿವೆಯೇನಾದರೂ ಬಂದರೆ ಈ ಎಲ್ಲಾ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಬೀಜಗಳು ನಾಶವಾಗಿ, ಪ್ರತಿ ಹೊಲವೂ ಕುಲಾಂತರಿ ಮಾಲಿನ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತದೆ. ಬಿ.ಟಿ. ಹತ್ತಿಯ ಅನುಭವಕ್ಕಿಂತ ಬೇರೆ ಬೇಕಿಲ್ಲವಷ್ಟೆ.

ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ : ಕೌಟುಂಬಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯ - ಲಿಂಗನಿರಪೇಕ್ಷ ಬಣ್ಣ ನೀಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ

ಕೌಟುಂಬಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯ

ಲಿಂಗನಿರಪೇಕ್ಷ ಬಣ್ಣ ನೀಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ

ಕೌಟು ಎಂದು ವಾದಿಸಿದರು. ಈ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಇಂಥದ್ದೊಂದು ವಾದವನ್ನು ಮುಂದಿಡುವುದು ತೀರಾ ಅಸಂಗತವಾಗಿತ್ತು. ಮಹಿಳೆಯು ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ಮುಂದಿಟ್ಟಿದ್ದ ಕೋರಿಕೆ, ಮಹಿಳೆಯರ ವಿರುದ್ಧ ನೀಡಿದ ದೂರುಗಳಿಗೆ ಮರುಜೀವ ಕೊಡಿ ಎಂದು ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಸೆಕ್ಷನ್ 2(ಕ್ಯೂ) ಅನ್ನು ಅಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಎಂದು ಘೋಷಿಸುವಂತೆ ಮಾತ್ರ ಅರ್ಜಿಯಲ್ಲಿ ಕೋರಲಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಅರ್ಜಿದಾರರು ಇಂಥದ್ದೊಂದು ಕೋರಿಕೆಯನ್ನು ಇಟ್ಟ ಉದ್ದೇಶ ಏನೆಂಬುದನ್ನು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಪ್ರಶ್ನಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಆಶ್ಚರ್ಯದ ಸಂಗತಿ.


ಮನವಿಯ ಆಳಕ್ಕೆ ಹೋದ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್, ‘ಈ ಅರ್ಜಿಯು ಹೆಣ್ಣಿನ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಪ್ರಮುಖ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಎತ್ತುತ್ತದೆ’ ಎಂದು ಹೇಳಿತು. ಮಹಿಳೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಆಡುವ ಇಂತಹ ಮಾತುಗಳು ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತವೆ. ಏಕೆಂದರೆ, ಇಂತಹ ಮಾತುಗಳನ್ನು, ಮಹಿಳೆ ಕೂಡ ಮನುಷ್ಯಳೇ ಎಂಬ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ, ಮಹಿಳೆ ನಿಕೃಷ್ಟಳು ಎಂಬ ಅರ್ಥವು ಮಾತಿನಲ್ಲೇ ಅಡಗಿರುತ್ತದೆ. ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ಕೌಟುಂಬಿಕ ಹಿಂಸೆಯಿಂದ ರಕ್ಷಿಸುವ ನೈಜ ಕಳಕಳಿಯಿಂದ ತೀರ್ಪು ಬರೆದಿರುವ ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ ರೊಹಿಂಟನ್ ನಾರಿಮನ್ ಅವರು, ‘ಇಂಥ ಹಿಂಸೆಗಳು ಲಿಂಗ ನಿರಪೇಕ್ಷ. ದೌರ್ಜನ್ಯವನ್ನು ಮಹಿಳೆಯ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬಳು ಮಹಿಳೆಯೂ ನಡೆಸಬಲ್ಲಳು ಎಂಬುದು ಸ್ಪಷ್ಟ. ಕೆಲವು ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬಳು ಇನ್ನೊಬ್ಬಳು ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ಲೈಂಗಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯಕ್ಕೂ ಗುರಿಪಡಿಸಬಲ್ಲಳು. ಹಾಗಾಗಿ ಕಾಯ್ದೆಯ ಸೆಕ್ಷನ್ 3, ಕಾಯ್ದೆಯ ಒಟ್ಟಾರೆ ಆಶಯಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿದೆ. ಮಹಿಳೆಯ ಮೇಲೆ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಯಾವುದೇ ಬಗೆಯ ದೌರ್ಜನ್ಯವನ್ನು ಕಾನೂನುಬಾಹಿರ ಎನ್ನುತ್ತದೆ ಇದು. ಹಾಗಾಗಿ ಇದು ಲಿಂಗನಿರಪೇಕ್ಷವಾಗಿದೆ’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.

ಕೌಟುಂಬಿಕ ಹಿಂಸೆ ಲಿಂಗನಿರಪೇಕ್ಷ ಅಲ್ಲ ಎಂಬ ಮಾತನ್ನು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಬಗ್ಗೆ ಅಪಾರ ಗೌರವ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡೇ ಹೇಳಬೇಕಿದೆ. ಕೌಟುಂಬಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳು ಲಿಂಗನಿರಪೇಕ್ಷ ಅಲ್ಲ. ಕೌಟುಂಬಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯ ಲಿಂಗನಿರಪೇಕ್ಷ ಎನ್ನುವಾಗ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಅಂಕಿ-ಅಂಶಗಳನ್ನು ಆಧಾರವಾಗಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಅತಿಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಕೌಟುಂಬಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯ ನಡೆಸುವವರು ಪುರುಷರು. ತೀವ್ರವಾದ, ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನಡೆಯುವ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಹಿಂಸೆಯನ್ನು ವಿಶ್ವದ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಮಹಿಳೆಯರು ಪುರುಷರಿಂದಲೇ ಎದುರಿಸುತ್ತಾರೆ. ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಅಪರಾಧ ದಾಖಲೆಗಳ ಸಂಸ್ಥೆ ನೀಡಿರುವ ಮಾಹಿತಿ ಅನ್ವಯ, 2003ರಲ್ಲಿ 50,703ರಷ್ಟಿದ್ದ ಕೌಟುಂಬಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ 2013ರ ವೇಳೆಗೆ 1,18,866ಕ್ಕೆ ಏರಿತ್ತು. ಅಂದರೆ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಶೇಕಡ 134ರಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಳ ಆಗಿತ್ತು. ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಆದ ಹೆಚ್ಚಳ ಖಂಡಿತ ಈ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ.


2005ರ ಕಾಯ್ದೆ ಜಾರಿಯಾಗುವ ಮುನ್ನ, 1983ರಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ದಂಡ ಸಂಹಿತೆಗೆ (ಐಪಿಸಿ) ಸೆಕ್ಷನ್ 498(ಎ) ಸೇರಿಸಿ, ವಿವಾಹಿತ ಮಹಿಳೆಗೆ ಹಿಂಸೆ ಕೊಡುವುದನ್ನು, ಅಂದರೆ ಕೌಟುಂಬಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯವನ್ನು, ಕ್ರಿಮಿನಲ್ ಅಪರಾಧವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಲಾಯಿತು. ಸೆಕ್ಷನ್ 498(ಎ)ಯನ್ನು ಪ್ರಯೋಗಿಸುವುದು ಕೂಡ ಪತಿ ಹಾಗೂ ಆತನ ಸಂಬಂಧಿಕರ ವಿರುದ್ಧ ಮಾತ್ರ. 2005ರ ಕಾಯ್ದೆಯನ್ನು ಸಂಸತ್ತು ರೂಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ, ಇದು ಸೆಕ್ಷನ್ 498(ಎ) ಆಶಯಗಳಿಗೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಇರಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಗಮನದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲಾಗಿತ್ತು. ಅಂದರೆ ಪತಿ ಹಾಗೂ ಆತನ  ಮಹಿಳಾ ಸಂಬಂಧಿಕರ ವಿರುದ್ಧ ದೂರು ದಾಖಲಿಸಲು ಅವಕಾಶ ಇರಬೇಕು ಎಂಬುದು ಶಾಸನಸಭೆಯ ಗಮನದಲ್ಲಿತ್ತು. ಮಹಿಳೆಗೆ ಹಿಂಸೆ ಕೊಡುವ ಅತ್ತೆ, ನಾದಿನಿಯ ವಿರುದ್ಧ ದೂರು ಕೊಡಲು ಅವಕಾಶ ಇರಬೇಕು, ಆದರೆ ಮಹಿಳೆಯರ ವಿರುದ್ಧ ಮಾತ್ರ ದೂರು ದಾಖಲಿಸಲು ಅವಕಾಶ ಕೊಡಬಾರದು ಎಂಬುದು ಐಪಿಸಿಯ ಸೆಕ್ಷನ್ 498(ಎ) ಆಶಯವಾಗಿತ್ತು. ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ದೂರು ದಾಖಲಿಸಲು ಅವಕಾಶ ಇರಬಾರದು ಎಂಬುದು 2005ರ ಕಾಯ್ದೆಯ ಆಶಯವೂ ಆಗಿದೆ.

ದೂರುದಾರ ಮಹಿಳೆಗೆ, ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬದುಕು ಮುಂದುವರಿಸುವ ಹಕ್ಕೂ ಇರಬೇಕು ಎಂಬುದು 2005ರ ಕಾಯ್ದೆಯ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು. ಸಾಮಾನ್ಯ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಆಸ್ತಿಯು ಮಹಿಳೆಯರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ, ಕಾಯ್ದೆಯು ಇಂಥದ್ದೊಂದು ಹಕ್ಕನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿರುವುದು ಬಹಳ ಮುಖ್ಯ. ಹಾಗಾಗಿ, ಪುರುಷನ ಮಹಿಳಾ ಸಂಬಂಧಿಗಳ ವಿರುದ್ಧ ದೂರು ದಾಖಲಿಸಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡಿದರೂ, ಕಾಯ್ದೆಯು ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಆ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಕಳುಹಿಸುವಂಥ ಆದೇಶ ಹೊರಡಿಸಬಾರದು ಎನ್ನುತ್ತದೆ. ಪುರುಷನು ತನ್ನ ತಾಯಿಯನ್ನು ಮುಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು, ಪತ್ನಿ ಮನೆ ತೊರೆಯುವಂತೆ ಮಾಡಬಹುದು ಎಂಬ ಆತಂಕ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಕಾಯ್ದೆಯ ಸೆಕ್ಷನ್ 19ರಲ್ಲಿ, ‘ಮನೆ ತೊರೆಯುವಂತೆ ಮಹಿಳೆಗೆ ಆದೇಶ ನೀಡುವಂತಿಲ್ಲ’ ಎನ್ನುವ ಮೂಲಕ ಇಂಥದ್ದೊಂದು ಆತಂಕ ದೂರ ಮಾಡಲಾಯಿತು.

ವಯಸ್ಕ ಪುರುಷ ಎಂಬ ಪದಗಳನ್ನು ತೆಗೆಯದಿದ್ದರೆ, ಪುರುಷನ ಮಹಿಳಾ ಸಂಬಂಧಿಕರ ವಿರುದ್ಧ ಯಾವುದೇ ಆದೇಶ ನೀಡಲು ಆಗದು. ಆಗ ಕಾಯ್ದೆಯೇ ಅರ್ಥ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಕಾರಣವನ್ನು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ನೀಡಿದೆ. ಇದು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತಪ್ಪು. ಏಕೆಂದರೆ, ಮನೆಯನ್ನು ತೊರೆಯಬೇಕು ಎಂಬ ಆದೇಶವೊಂದನ್ನು ಮಾತ್ರ ಮಹಿಳೆಯರ ವಿರುದ್ಧ ಹೊರಡಿಸಲು ಆಗದು. ಉಳಿದಂತೆ, ಮಹಿಳೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಆದೇಶ ಹೊರಡಿಸಲು ಯಾವ ಅಡೆತಡೆಯೂ ಇಲ್ಲ.

ಕೆಲಸದ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಲೈಂಗಿಕ ಕಿರುಕುಳ ತಡೆ ಕಾಯ್ದೆ – 2013ನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿರುವ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್‌, ಆರೋಪಿ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ‘ವಯಸ್ಕ ಪುರುಷ’ನೇ ಆಗಿರಬೇಕು ಎಂದೇನೂ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ಇದಕ್ಕೆ ಸಂವಾದಿಯಾಗಿರುವ, 2013ರಲ್ಲಿ ಐಪಿಸಿಗೆ ತಿದ್ದುಪಡಿ ತಂದು ಜಾರಿಗೊಳಿಸಿದ ಸೆಕ್ಷನ್ 354(ಎ) ಕೂಡ ಪುರುಷರ ವಿರುದ್ಧ ಮಾತ್ರ ಇದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಗುರುತಿಸುವಲ್ಲಿ ಈ ತೀರ್ಪು ವಿಫಲವಾಗಿದೆ. ಅಲ್ಲದೆ, ಹೊಸದಾಗಿ ಅಪರಾಧದ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನದೊಳಕ್ಕೆ ಬಂದ, ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸುವುದು, ಬೆತ್ತಲಾಗಿರುವ ಅಥವಾ ಅರೆನಗ್ನವಾಗಿರುವ ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಲೈಂಗಿಕ ಸುಖ ಅನುಭವಿಸುವುದು, ಐಪಿಸಿಗೆ ತಿದ್ದುಪಡಿ ತರುವ ಮೂಲಕ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಬಂದ ಸೆಕ್ಷನ್ 354(ಬಿ), 354(ಸಿ) ಮತ್ತು 376 ಕೂಡ ಪುರುಷರ ವಿರುದ್ಧವೇ ಇವೆ. ಅವು ಲಿಂಗನಿರಪೇಕ್ಷವಾಗಿಲ್ಲ. ಕೌಟುಂಬಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯ, ಲೈಂಗಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯ, ಅತ್ಯಾಚಾರ ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರ ವಿರುದ್ಧ ನಡೆಯುವ ಈ ಮಾದರಿಯ ಇತರ ಕೃತ್ಯಗಳು ಲಿಂಗನಿರಪೇಕ್ಷವಾಗಿಲ್ಲ. ಈ ವಾಸ್ತವವನ್ನು ಕಾನೂನು ಗುರುತಿಸಿದೆ.

ಆದರೆ, ಇಲ್ಲಿರುವ ವ್ಯಂಗ್ಯವೆಂದರೆ, ಇಡೀ ತೀರ್ಪು ‘ಸಮಾನತೆ’ಯ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ‘ವಯಸ್ಕ ಪುರುಷ’ನ ಎಂದು ನಮೂದಿಸಿರುವುದು ಸಮಾನತೆಗೆ ವಿರುದ್ಧ. ಏಕೆಂದರೆ, ಹೀಗೆ ಮಿತಿ ಹೇರುವುದರಿಂದ ಮಹಿಳೆಗೆ ಕೌಟುಂಬಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯದಿಂದ ರಕ್ಷಣೆ ಕೊಡುವ ಉದ್ದೇಶದ ಕಾಯ್ದೆಯನ್ನು ಮಿತಿಗೊಳಿಸಿದಂತೆ ಆಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ ನಾರಿಮನ್ ತೀರ್ಪಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಸಮಾನತೆಯನ್ನು ವಿಚಿತ್ರ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಳಸಿಕೊಂಡಂತಿದೆ. ಹೀಗೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಕಾಯ್ದೆ ಮಹಿಳೆಯರ ವಿರುದ್ಧವೇ ಬಳಕೆಯಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇದೆ. ಈ ಕಾಯ್ದೆ ರೂಪುಗೊಂಡಿದ್ದೇ, ಕುಟುಂಬದ ಒಳಗೆ ಪುರುಷರಿಂದ ದೌರ್ಜನ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುವ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ರಕ್ಷಣೆ ಕೊಡಲು. ಮಹಿಳೆಯನ್ನು, ಬಾಲಕಿಯನ್ನು ಗುರಿಪಡಿಸಲು ಅಲ್ಲ. ಮಹಿಳೆಯರ ಮೇಲಿನ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳ ವಾಸ್ತವವನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸಿ, ಇದಕ್ಕೆ ಲಿಂಗನಿರಪೇಕ್ಷ ಬಣ್ಣ ನೀಡಲು ತೀರ್ಪು ಯತ್ನಿಸಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯೂ ಹಿಂಸಾ ಕೃತ್ಯ ಎಸಗುವವಳು ಎಂದು ತೋರಿಸಿ, ಮಹಿಳಾ ಪರ ಹೋರಾಟಗಳ ಫಲವಾಗಿ ಮೂಡಿದ ಕಾಯ್ದೆಯನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸಿದೆ.

ಈ ತೀರ್ಪು ಮಹಿಳೆಯರ ಮೇಲೆ ಯಾವ ಬಗೆಯ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರಲಿದೆ? ಈ ತೀರ್ಪಿನ ಪುನರ್‌ ಪರಿಶೀಲನೆ ಆಗದಿದ್ದರೆ, ಮಹಿಳೆಯ ಮೇಲೆಯೇ ದೂರು ದಾಖಲಾಗುವುದು ಹೆಚ್ಚಲಿದೆ. ಆಗ ಈ ಕಾನೂನಿಗೆ ಮಹಿಳೆಯರೇ ಬಲಿಪಶುಗಳಾಗಲಿದ್ದಾರೆ. ಈ ತೀರ್ಪಿನಿಂದಾಗಿ, ಇತರ ಮಹಿಳಾ ಕೇಂದ್ರಿತ ಕಾನೂನುಗಳೂ ದುರ್ಬಲಗೊಳ್ಳುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿವೆ. ಸಮಾನತೆಯ ತತ್ವದ ಅಡಿ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ರಕ್ಷಣೆ ನೀಡಲು ಆತುರವಾಗಿರುವ ನಮ್ಮ ನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳಿಗೆ ಒಂದು ವಿಚಾರ ನೆನಪಿಸಬೇಕು. ಸಂವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವ ಸಮಾನತೆಯ ತತ್ವವೇ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ರಕ್ಷಣೆ ನೀಡಲು ವಿಶೇಷ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಮಹಿಳೆಯರು ತಾರತಮ್ಯಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾಗಬಾರದು ಎಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ 2005ರ ಕಾಯ್ದೆಯನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತರಲಾಯಿತು. ಈಗ ಇಂತಹ ಕಾಯ್ದೆಗಳನ್ನು ಲಿಂಗ ನಿರಪೇಕ್ಷಗೊಳಿಸಿದರೆ, ಮಹಿಳೆಯರು ಇನ್ನಷ್ಟು ದೌರ್ಜನ್ಯಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ.

ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ : ತಲಾಖ್‌ ಎಂಬ ತೂಗುಗತ್ತಿ ಮತ್ತು ಪೂರ್ವಗ್ರಹ

ತಲಾಖ್‌ ಎಂಬ ತೂಗುಗತ್ತಿ ಮತ್ತು ಪೂರ್ವಗ್ರಹ


ಪ್ರವಾದಿ ಮೊಹಮ್ಮದ್‌ ಒಬ್ಬರೇ ಇಸ್ಲಾಂ ಧರ್ಮದ ಸ್ಥಾಪಕರಾಗಿದ್ದರೂ ಅವರ ಮರಣಾನಂತರ ಈ ಧರ್ಮದ ಅನುಯಾಯಿಗಳು ಹಲವಾರು ವಿಭಾಗಗಳಾಗಿ ವಿಭಜನೆಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರವಾದಿಗಳ ಪ್ರಧಾನ ಅನುಯಾಯಿಗಳ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯಗಳಿಂದಾಗಿ ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಸುನ್ನಿ ಮತ್ತು ಶಿಯಾ ಎಂಬ ಎರಡು ಪಂಗಡಗಳಾದವು.

ಸುನ್ನಿಗಳು ಪ್ರವಾದಿಗಳ ಪ್ರಥಮ ಅನುಯಾಯಿ ಅಬೂಬಕ್ಕರ್‌ ಸಿದ್ಧಿಖ್‌ ಅವರ ಬೆಂಬಲಿಗರಾಗಿದ್ದರೆ, ಶಿಯಾ ಪಂಗಡವು ಪ್ರವಾದಿಗಳ ನಾಲ್ಕನೇ ಅನುಯಾಯಿಯೂ, ಅವರ ಅಳಿಯನೂ, ದಾಯಾದಿಯೂ ಆಗಿದ್ದ ಹಲಿ ಅವರ ಬೆಂಬಲಿಗರಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ಈ ಎರಡು ಪಂಗಡಗಳಲ್ಲಿ ಪರಸ್ಪರ ಎಷ್ಟೊಂದು ದ್ವೇಷವಿದೆಯೆಂದರೆ ಸುನ್ನಿಗಳು,  ಶಿಯಾ ಪಂಗಡದವರನ್ನು ಮುಸ್ಲಿಮರೇ ಅಲ್ಲವೆನ್ನುತ್ತಾ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ ಅವರ ಮಸೀದಿಗಳಿಗೆ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚುವುದು, ಮಸೀದಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮಾಡುವವರನ್ನು ಹತ್ಯೆ ಮಾಡುವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ದ್ವೇಷ ಬೆಳೆದಿದೆ. ಈಗ ಈ ಎರಡೂ ಪಂಗಡಗಳು ಒಡೆದು ಹಲವಾರು ಹೋಳುಗಳಾಗಿವೆ.

ಇಡೀ ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟೊಂದು ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯಗಳು, ವಿವಿಧ ಗುಂಪುಗಳು ಇದ್ದರೂ ಮಹಿಳೆಯರ ಒಳಿತಿಗಾಗಿ ಸರ್ಕಾರವು ಮುಸ್ಲಿಂ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಾನೂನಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಆಗಬೇಕೆಂದು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೆ, ಆಗ ಈ ಎಲ್ಲ ಪಂಗಡಗಳ ಪುರುಷರೂ ಒಂದಾಗಿ, ಒಕ್ಕೊರಲಿನಿಂದ ಸರ್ಕಾರದ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ, ಅದಾಗದಂತೆ ತಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಅಂತಹ ತಡೆಯೊಡ್ಡಲು ಅವರು ಕುರ್‌ಆನ್‌ ವಾಕ್ಯಗಳನ್ನೂ ದೂರ ತಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ತಲಾಖ್‌ ನೀಡಿದ ಮಹಿಳೆಗೆ ಜೀವನಾಂಶ ನೀಡಿ ಮುಂದಿನ ಬದುಕಿಗೆ ತೊಂದರೆಯಾಗದಂತೆ ಆಕೆಗೆ ‘ಮತಾಃ’ (ಜೀವನಾಂಶ) ನೀಡಬೇಕೆಂದು ಕುರ್‌ಆನ್‌ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಬೋಧಿಸಿದ್ದರೂ ‘ವಿಚ್ಛೇದಿತ ಮುಸ್ಲಿಂ ಮಹಿಳೆಯರ ಹಕ್ಕು ರಕ್ಷಣಾ ಮಸೂದೆ’ ಎಂಬ ಹೊಸ ನಿಯಮದಲ್ಲಿ ಈ ವಾಕ್ಯ ಸೇರ್ಪಡೆಯಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ!

ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ (2008ರ ಅಕ್ಟೋಬರ್‌ 28) ಕೇರಳ ಹೈಕೋರ್ಟ್‌ ಒಂದು ತೀರ್ಪು ನೀಡಿದ್ದು, ವಿವಾದವೇ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಯಿತು. ತ್ರಿಶ್ಶೂರಿನ ಸೈದಾಲಿ ಎಂಬಾತ ಎರಡನೇ ಮದುವೆಯಾದಾಗ, ಆತನ ಮೊದಲ ಪತ್ನಿ ಸೆಲೀನಾ ತನಗೆ ವಿಚ್ಛೇದನ ಬೇಕೆಂದು ನ್ಯಾಯಾಲಯಕ್ಕೆ ಹೋದರು. ಆಗ ಕೆಳ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ವಿಚ್ಛೇದನಕ್ಕೆ ಆಕೆಗೆ ಅನುಮತಿ ನೀಡಿತು. ಆಕೆಯ ಗಂಡ ಈ ತೀರ್ಪಿನ ವಿರುದ್ಧ ಹೈಕೋರ್ಟ್‌ಗೆ ಹೋದಾಗ, ಅದು ಈ ತೀರ್ಪನ್ನು  ರದ್ದುಪಡಿಸಿತು.

ಗಂಡ ಎರಡನೇ ವಿವಾಹ ಆದನೆಂಬ ಒಂದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಮುಸ್ಲಿಂ ಪತ್ನಿಗೆ ವಿಚ್ಛೇದನ ನೀಡಲು ಇಂದು ಭಾರತದಲ್ಲಿ  ಜಾರಿಯಲ್ಲಿರುವ ‘ಮುಸ್ಲಿಂ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಾನೂನು’ ಅನುಮತಿ ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಈ ರದ್ದತಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಧಾರ್ಮಿಕ ನಿಯಮಗಳು ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ನಿಯಮಗಳಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಗೆಯಾಗದ ಬಹುಪತ್ನಿತ್ವ ಹಾಗೂ ಏಕಪಕ್ಷೀಯವಾದ ತಲಾಖ್‌ ಪದ್ಧತಿ ಮುಸ್ಲಿಮರಲ್ಲಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿದ ನ್ಯಾಯಾಲಯ, ಇದನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲು ಪ್ರಾದೇಶಿಕವಾಗಿಯೂ, ದೇಶೀಯವಾಗಿಯೂ ಸಮಿತಿಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿ, ಇದಕ್ಕಾಗಿ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವಿದೆಯೆಂದು ಹೇಳಿತು.

ಹೀಗೊಂದು ಸಮಿತಿ ರಚನೆ ಆಗಬೇಕೆಂದದ್ದಕ್ಕೇ ಮತ್ತೊಂದು ವಿವಾದ ಆರಂಭವಾಯಿತು. ಇದು ಧಾರ್ಮಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಮೇಲಿನ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪ ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಸುನ್ನಿ ವಿಭಾಗ, ಅದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಬೇಕೆಂದಿತು. ಮುಜಾಹಿದ್ ವಿಭಾಗ ಮೌನವಾಯಿತು. ಜಮಾಅತೇ ಇಸ್ಲಾಮಿ ಈ ನಿರ್ದೇಶನವನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿತು. ‘ವಿರೋಧಿಸುವವರೂ, ಮೌನವಾಗಿ ಕುಳಿತವರೂ, ಸ್ವಾಗತಿಸುವವರೂ ಒಟ್ಟು ಸೇರಿ ಇನ್ನು ಯಾವಾಗ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಹೊರಡುವರೆಂಬುದು ನನ್ನ ಸಂದೇಹ’ ಎಂದು ಪ್ರೊ. ಕಾರಶ್ಶೇರಿಯವರು  ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ.

ಕಾರಶ್ಶೇರಿಯವರ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಂತೆಯೇ ಈಗ ಇಸ್ಲಾಂ ಸಮಾಜದ ಎಲ್ಲ ಪುರುಷರೂ ಒಟ್ಟು ಸೇರಿ, ಬಾಯಿ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಉಸಿರಿನಲ್ಲಿ ಮೂರು ಬಾರಿ ತಲಾಖ್‌ ಹೇಳಿ ಹೆಣ್ಣೊಬ್ಬಳನ್ನು ನಿರ್ಗತಿಕಳನ್ನಾಗಿಸುವ ನಿಯಮದ  ತಿದ್ದುಪಡಿಗೆ ಸರ್ಕಾರ ಮುಂದಾಗುವುದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇಸ್ಲಾಂ ಧಾರ್ಮಿಕ ನಿಯಮದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರದ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪವೆಂಬ ಕೂಗು ಆರಂಭವಾಗಿದೆ. ವಿವಾಹ, ವಿಚ್ಛೇದನ, ಜೀವನಾಂಶ ಇವೆಲ್ಲವೂ ನಾಗರಿಕ ನಿಯಮಗಳೇ ಹೊರತು ಧಾರ್ಮಿಕ ನಿಯಮಗಳಲ್ಲ. ‘ನೀವು ಯಾವ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದೀರೊ ಆ ದೇಶದ ನಾಗರಿಕ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ’ ಎಂಬುದು ಪ್ರವಾದಿಗಳ ಉಪದೇಶವಾಗಿದೆ.


ಮುಸ್ಲಿಂ ಧಾರ್ಮಿಕ ನಿಯಮಗಳೆಂದರೆ, ನಿರಾಕಾರನಾದ ಏಕ ದೇವನಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಾಸ, ನಮಾಜ್‌, ಉಪವಾಸ ವ್ರತ, ಕಡ್ಡಾಯ ದಾನ, ಹಜ್‌ ಯಾತ್ರೆ ಇತ್ಯಾದಿ. ಈ ನಿಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರ ಎಂದೂ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ಕುರಿತು ಚಿಂತಿಸೋಣ. ನಮಗೆ ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ಬೇಡವಾದರೆ ಈಗ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಮಾನವಾಗಿ ಅನ್ವಯವಾಗುತ್ತಿರುವ ಅಪರಾಧ ದಂಡ ಪ್ರಕ್ರಿಯಾ ಸಂಹಿತೆ (ಕ್ರಿಮಿನಲ್‌ ಪ್ರೊಸೀಜರ್‌ ಕೋಡ್‌) ಯಾಕೆ ಬೇಕು? ಮುಸ್ಲಿಮರು ತಮ್ಮದೇ ದಂಡ ಪ್ರಕ್ರಿಯಾ ಸಂಹಿತೆಗೇ  ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳಬಹುದಲ್ಲವೇ?

ಕದ್ದಾತನ ಕೈ ಕಡಿಯಬೇಕು, ಕೊಲೆ ಮಾಡಿದವನ ತಲೆಯನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಕಡಿಯಬೇಕು, ಹೆಂಡ ಕುಡಿದವನಿಗೆ ನೂರು ಛಡಿ ಏಟು ನೀಡಬೇಕು, ಅನೈತಿಕ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿದ ಗಂಡು ಅಥವಾ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ನೂರು ಛಡಿ ಏಟಿನ ಶಿಕ್ಷೆ ನೀಡಬೇಕು... ಈ ರೀತಿ ಅಪರಾಧ ಎಸಗುವ ಮುಸ್ಲಿಮರಿಗೆ ಈ ದಂಡ ಸಂಹಿತೆಯೇ ಜಾರಿಗೆ ಬರಲಿ ಎನ್ನಲಾಗುತ್ತದೆಯೇ? ಅಂಥ ಶಿಕ್ಷೆ ಅನುಭವಿಸಿದವರಿಗೆ ಸ್ವರ್ಗದಲ್ಲಿ ಸೀಟು ಮೀಸಲಿಡಲಾಗುತ್ತದೆ!

ಕೇರಳದ ಕಾಂತಾಪುರಂ ಅಬೂಬಕ್ಕರ್ ಮೌಲವಿ ಮತ್ತು ಹಲವಾರು ಮದ್ರಸಾ ಧರ್ಮಗುರುಗಳು ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಅವಮಾನಿಸುವ ರೀತಿ ಹೇಳಿಕೆ ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಆಕೆ ಪುರುಷನ ಸುಖ ಜೀವನಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಸೃಷ್ಟಿಯಾದ ಒಂದು ನಿರ್ಜೀವ ವಸ್ತು ಎಂಬಂತೆ ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಬಹುಪತ್ನಿತ್ವವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸುತ್ತಾ ಕಾಂತಾಪುರಂ ಹೀಗೆಂದಿದ್ದರು: ‘ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಮುಟ್ಟಾಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವರಿಗೆ ಐದಾರು ದಿನಗಳಾದರೆ ಇನ್ನು ಕೆಲವರಿಗೆ ಹತ್ತು ದಿನಗಳವರೆಗೆ ಇದು ಇರುತ್ತದೆ. ಆಗಲೂ ಪುರುಷರಿಗೆ ಸುಖ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಹೆಣ್ಣಿನ (ಆಕೆಯ ದೇಹದ) ಅಗತ್ಯವಿರುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಇಸ್ಲಾಂ ಧರ್ಮ ಬಹುಪತ್ನಿತ್ವವನ್ನು ಅನುಮತಿಸಿದೆ’.

ಹೆಣ್ಣೆಂದರೆ ಗಂಡಿಗೆ ಬೇಕಾದಾಗ ಬೇಕಾದಂತೆ ಉಪಯೋಗಿಸಲು ಇರುವ ಒಂದು ನಿರ್ಜೀವ ವಸ್ತು. ಬೇಡವಾದರೆ ಒಂದೇ ಉಸಿರಿನಲ್ಲಿ ಮೂರು ಬಾರಿ ತಲಾಖ್ ಎಂದುಬಿಟ್ಟು ಹೊರಗಟ್ಟಿದರಾಯಿತು! ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡ ಜಿಲ್ಲಾ ಘಟಕದ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಇಬ್ರಾಹಿಂ ಕೋಡಿಜಾಲ್ ಅವರು ಕೂಡ ಇದೇ ಮಾತನ್ನು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಪತ್ರಿಕಾಗೋಷ್ಠಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಪುರುಷ ಪ್ರಧಾನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಧರ್ಮಗುರುಗಳ ಮನದಾಳದಲ್ಲೂ ಹೆಣ್ಣೆಂದರೆ ತಮ್ಮ ಸುಖಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಇರುವ ವಸ್ತು ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಬೇರೂರಿದೆ.

ಇನ್ನು ‘ಅಖಿಲ ಭಾರತ ಮುಸ್ಲಿಂ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಾನೂನು ಮಂಡಳಿ’ ಭಾರತದ ಎಲ್ಲ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಪ್ರಾತಿನಿಧಿಕ ಸಂಘಟನೆ ಅಲ್ಲ. ಅವರು ಎಂತಹ ನಿಯಮವನ್ನು ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಹೇರಿದರೂ ನನ್ನಂತಹವರ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಅದು ಅನ್ವಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಪ್ರವಾದಿಗಳು ಎಂದೂ ಇಂತಹ ಸಂಘಟನೆ ಸ್ಥಾಪಿಸಿ ಅದರ ಆದೇಶದಂತೆ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಬದುಕಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಿಲ್ಲ. ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಕುಟುಂಬ ಈ ದೇಶದ ಸಂವಿಧಾನಕ್ಕನುಸಾರವಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.

ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಲು ಎಂತೆಂತಹ ಸುಳ್ಳುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ತೇಲಿ ಬಿಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಈ ನಿಯಮ ಜಾರಿಗೆ ಬಂದರೆ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಮೃತರಾದಾಗ  ಗೋರಿ ಕಟ್ಟಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದು, ಅವರನ್ನು ದಹಿಸಬೇಕಾಗಬಹುದು; ಆದುದರಿಂದ ನಾವು ಈಗಲೇ ಜಾಗೃತರಾಗಿ ಈ ನಿಯಮ ಬರದಂತೆ ತಡೆಯಬೇಕು ಎಂದು ಫೇಸ್‌ಬುಕ್‌ನಲ್ಲಿ ಸಂದೇಶ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಮೃತರಾದಾಗ ಗೋರಿ ಕಟ್ಟುವುದು ಮುಸ್ಲಿಮರು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಹಿಂದೂಗಳಲ್ಲೂ ಹಲವು ಜಾತಿಗಳಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣು ಮಾಡುವ ಪದ್ಧತಿ ಇದೆ. ಇಂಥ  ಸುಳ್ಳುಗಳನ್ನು ತೇಲಿಬಿಟ್ಟು ಅನಕ್ಷರಸ್ಥ ಮುಸ್ಲಿಂ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಹಾದಿ ತಪ್ಪಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಮುಸ್ಲಿಂ ಮಹಿಳೆಯರು ಈಗಲಾದರೂ ತಮ್ಮ ಮೌನ ಮುರಿದು, ಒಂದೇ ಉಸಿರಿನಲ್ಲಿ ಮೂರು ಬಾರಿ ತಲಾಖ್‌ ಹೇಳುವುದರ ವಿರುದ್ಧ ತಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಬೇಕು.

ಶಾಯಿರಾ ಬಾನು ಎಂಬ ಮಹಿಳೆಗೆ ಗಂಡ ಈ ರೀತಿ ತಲಾಖ್ ನೀಡಿದ್ದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಆಕೆ ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳೊಡನೆ ಫೋನಿನಲ್ಲೂ ಮಾತನಾಡದಂತೆ ನಿರ್ಬಂಧ ಹೇರಿದ್ದಾನೆ.ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳಾದ ಬಳಿಕ ಆಕೆಗೆ ನಾಲ್ಕೈದು ಬಾರಿ ಗರ್ಭಪಾತ ಮಾಡಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಮಹಿಳೆಯರು ಇಂಥ  ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿ ಮನೋಭಾವವನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಇಂದು ಪಾಕಿಸ್ತಾನ, ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶ, ಅರಬ್ ದೇಶ ಮುಂತಾದೆಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆಗೇ  ಮೂರು ಬಾರಿ ತಲಾಖ್‌ ಹೇಳುವುದನ್ನು ರದ್ದುಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಒಂದು ವಿಷಯ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ. ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸರ್ಕಾರ, ವಿಚ್ಛೇದಿತ ಮಹಿಳೆಗೆಜೀವನಾಂಶ ಕೊಡುವುದು ಬೇಡ ಎಂಬ ನಿಯಮ ಜಾರಿಗೊಳಿಸಿದ ಸಂದರ್ಭ ಅದಾಗಿತ್ತು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮದ್ರಸಾದ ಬಡ ಮೌಲ್ವಿಯೊಬ್ಬರು ನನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದು ತಮ್ಮ ದುಃಖ ತೋಡಿಕೊಂಡರು. ಅವರು ಸಾಲ ಮಾಡಿ ಮಗಳ ಮದುವೆ ಮಾಡಿ, ಅಳಿಯನನ್ನು ಕೊಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರವೊಂದಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದರು. ಒಂದು ವರ್ಷವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಆತ ಅವರ ಮಗಳಿಗೆ ಪತ್ರದ ಮೂಲಕ ತಲಾಖ್ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದ.

ಇದಕ್ಕೆ ಏನಾದರೂ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿದೆಯೇ ಎಂದು ಕೇಳಲು ಅವರು ನನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದಿದ್ದರು. ಆಗ ನಾನೆಂದೆ, ‘ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಮುಸ್ಲಿಮರ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿ, ನಮ್ಮ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರದ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪವೆಂದು ಕೆಲವು ಮತಾಂಧ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಕೂಗಾಡಿದವಲ್ಲ. ನೀವು ಹೋಗಿ ಅವರೊಡನೆ ಕೇಳಿ. ತಲಾಖ್ ಪಡೆದ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ವಕ್ಫ್ ಮಂಡಳಿ ಜೀವನಾಂಶ ಕೊಡಬೇಕೆಂದು ಸರ್ಕಾರ ನಿಯಮ ಮಾಡಿದೆ! ಅವರೊಡನೆ ಕೇಳಿ.


ನೀವು, ನಿಮ್ಮಂತಹವರು ತಾನೇ ಈ ಮತಾಂಧರಿಗೆ ಬೆಂಬಲ ನೀಡಿದ್ದು? ಈಗ ನಿಮ್ಮ ಮಗಳ ಬದುಕಿನಲ್ಲೇ ಅಂಥ ದುರ್ಘಟನೆ ನಡೆದು ಆಕೆ ನಿರ್ಗತಿಕಳಾದಾಗ ನಿಮಗೆ ನೋವಾಯಿತು. ನಿಮ್ಮಂತಹ ಸಾವಿರಾರು ತಂದೆಯಂದಿರು ಇಂತಹ ನಿಯಮಗಳಿಂದಾಗಿ ನೋವಿನಿಂದ ನರಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಅರಿವು ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಇಂಥ  ನಿಯಮ ಜಾರಿಯಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ’ ಎಂದೆ. ಆ ಮನುಷ್ಯ ದುಃಖದ ಭಾರದಿಂದ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ ನಡೆಯುತ್ತಾ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಗೇಟು ದಾಟುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ತುಂಬಿಕೊಂಡವು. ಆ ದೃಶ್ಯ ಇಂದಿಗೂ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಮರೆಯಾಗಿಲ್ಲ.

ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ಜಾರಿಗೆ ಬಂದರೆ ಮುಸ್ಲಿಂ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಬದುಕು ಎಷ್ಟೋ ಸುಧಾರಿಸಬಹುದು. ಆದುದರಿಂದ ಅವರ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ತೂಗಾಡುತ್ತಿರುವ ಈ ತ್ರಿವಳಿ ತಲಾಖ್‌ ಎಂಬ ಖಡ್ಗದಿಂದ ಅವರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ಜಾರಿಯಾದರೆ ತಮ್ಮ ಹಕ್ಕಿನಿಂದ ತಾವು ವಂಚಿತರಾಗುತ್ತೇವೆಂಬ ಭಯ ಮುಸ್ಲಿಂ ಪುರುಷರನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿದೆ. ಆದುದರಿಂದ ಹೇಗಾದರೂ ಇದನ್ನು ತಡೆಯಬೇಕೆಂಬ ಹುನ್ನಾರ ಅವರದಾಗಿದೆ.

ಇತ್ತ ಮುಸ್ಲಿಂ ಮಹಿಳೆಯರು ತ್ರಿವಳಿ ತಲಾಖ್ ಎಂಬ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ನರಳುತ್ತಿರುವಾಗ ಆ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಚಳಿ ಕಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಎಚ್‌.ಡಿ. ದೇವೇಗೌಡರಂಥ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮುಸ್ಲಿಂ ಮಹಿಳೆಯರು ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಹುನ್ನಾರವನ್ನೂ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಹೇಳಿದ ಮೇಲೂ ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ಕುರಿತು ಕೆಲ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೇಳಬೇಕಾಗಿದೆ. ಈ ಸಂಹಿತೆ ಹೇಗಿರಬೇಕು, ಅದರಲ್ಲಿ ಯಾವ್ಯಾವ ವಿಷಯಗಳು ಒಳಗೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಸರ್ಕಾರ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತಿಳಿಸಬೇಕು, ಈ ಕುರಿತು ಲೋಕಸಭೆ, ರಾಜ್ಯಸಭೆ ಹಾಗೂ ಎಲ್ಲ ರಾಜ್ಯಗಳ ವಿಧಾನಸಭೆಗಳಲ್ಲೂ ಚರ್ಚೆ ನಡೆಯಬೇಕು, ಆಮೇಲಷ್ಟೆ ಇದರ ಕುರಿತು ಕೊನೆಯ ತೀರ್ಮಾನ ಕೈಗೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂಬ ಅಭಿಪ್ರಾಯವೂ ವಿದ್ವಾಂಸರಿಂದ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಿದೆ. ಒಮ್ಮೆ ಜಾರಿಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೂ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಮಾಡಲು ಅವಕಾಶ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ಕುರಿತು ಯಾರೂ ಭಯಪಡಬೇಕಾದ ಆಗತ್ಯವಿಲ್ಲ.

ಇಂದು ಅಮೆರಿಕ, ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್ ಮುಂತಾದ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಬದುಕುತ್ತಿರುವವರು ಅಲ್ಲಿ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿರುವ ಸಂವಿಧಾನವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಬೇಕೇ ಹೊರತು ನಾಗರಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಧಾರ್ಮಿಕ ನಿಯಮಗಳಂತೆ ಬದುಕಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಒಮ್ಮೆಗೇ ಮೂರು ಬಾರಿ ತಲಾಖ್ ಹೇಳಿ ವಿಚ್ಛೇದನ ನೀಡುವುದಕ್ಕಾಗಲಿ, ವಿಚ್ಛೇದಿತೆಗೆ ಜೀವನಾಂಶ ನೀಡದೆ ಇರುವುದಕ್ಕಾಗಲಿ ಅಲ್ಲಿನ ನಿಯಮಗಳು ಅವಕಾಶ ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಬದುಕುವವರೆಲ್ಲರೂ ಅಲ್ಲಿನ ನಾಗರಿಕ ನಿಯಮಗಳಿಗೆ ಅನುಸಾರವಾಗಿ ಬದುಕುವುದು ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿದೆ.

Tips for Writing Better Answers in UPSC Main Examination

Tips for Writing Better Answers in UPSC Main Examination



Style of Answering Questions
It is vitally important to understand the question first. If you are asked to “elucidate”, “discuss”, “critically appreciate”, explain or “give reasons for and against”, preferred mode of answering should be descriptive. It is through your style of answering questions, one can get a chance to examine your analytical abilities or originality of thought. Right strategy is to devote five or ten minutes of your time to run through the question paper which will help you decide which questions have to be answered first. You should also allocate time to frame the answer so that there is no confusion later on. It is advisable to use simple English and stave off using flowery and decorative language which takes attention away from the original facts and opinions about a given topic.
How to Write a Good Answer
It is not just enough to know all the facts and information but to pen down your answers in a clear and concise manner is pertinent. By writing answers having clear and a logical frame with no irrelevant or piling up of information, you can grab one’s attention. A candidate should adopt an answering style which is natural, original and to the point. Likewise, use of archaic and fancy words or language should be avoided at all costs. Grammatical errors in the answers attract dislike of the evaluator so there must be no room for grammatical errors in your answers. Last but not the least, it is essential to have a good and legible handwriting.
How to Answer the Effective Part of the Question:
Time and again, you would have heard aspirants talking about effective part of the question and which is too frequently confused with introduction, body and conclusion of any answer which is its structure. The effective part refers to angle or perspective; you wish the answers to be seen. The facts remain unchangeable but the presentation differs.
Getting attuned to the meaning and application of terms that appear repeatedly in questions in the IAS mains exam will certainly help you write better answers. A vast majority of students sometimes wrongly interpret the meaning of these terms consequently they err while answering.

Enumerate:
Enumeration involves listing the points about the topic without giving detailed explanation.

Define:
It refers to writing the simple definition. A bit of memory will definitely help you while reproducing verbatim and at least including all possible keywords and phrases which you know are essential parts of that particular definition.

Evaluate/ Assess / Examine:
Detailed explanations are required. Whatever you know should be explained in detail. The ideal approach is to write introduction in one or two lines followed by three to four lines in favor and three to four lines against the given topic. Implications or limitations associated with a concept should be penned down in two or three lines and finally conclusion should be made in another two or three line.

Opinion / Comment / Views:
Whenever a question asks for your opinion, you should give constructive opinions. Future-oriented and progressive ideas must reflect on your answers.

Purpose / Goal / Objective / Target:
Your answers must answer the fundamental questions like what goals, purposes, objectives or the targets will be achieved? Your answers must provide or suggest viable solutions to the addressed problems.

Analyse:
Analysis is same as evaluation, examination or assessment just that you need to buttress your analysis with your opinion here. How you opine will tell how you evaluate a situation.

Discuss:
You should write answers in a fashion as if you are talking to the examiner. This is how; it will be like child’s play to convey your point of view in an evident manner to the examiner.

Describe:
If you have good theoretical knowledge, describing the concepts will be the easiest thing to do. You have to write basically its parts, constituents, characteristics, what it is made up of and attributes.


Critically:
Whenever you are asked to critically comment, critically examine or critically analyse, you need to write both pros and cons and give a fair, unbiased or value loaded judgment. It should always give a feeling of closure.

Elucidate / Elaborate / Expand / Exemplify:
Most of the candidates fail to find difference between these similar looking words. Elaborate and expand mean detailed explanations. Elucidate means make it clear with examples.

Implications / Consequences / Outcomes / Results:
Here you have to shed light on the possible scenario or impact of the event in question.

Contrast/ Distinguish:
It means to write differences not similarities. But if you are asked to compare and contrast, you can write similarities as well as differences.

Significance / Importance:
What happens because it exists or what happen if it doesn’t exist.

Justify / Advocate:
Here you have to argue in favor of a situation or an event and write favorable comments as far as reasonably possible.

Indian Constitution : ಹಕ್ಕುಗಳ ಆರ್ಭಟದಲ್ಲಿ ಕರ್ತವ್ಯ ಮರೆತೆವೇ?